To floater είναι το πιο διαδεδομένο «μπιχλιμπίδι» στην παράκτια αλιεία. Μπήκε στη ζωή μας και στα βαλιτσάκια μας πριν από αρκετά χρόνια και παρά τις θεωρητικές αντιρρήσεις πολλών ψαράδων περί διακριτικότητας απέδειξε γρήγορα την αξία του. Στην ουσία με το floater ανακαλύψαμε μια καινούργια διάσταση στο ψάρεμα, σε ένα «υψηλότερο» επίπεδο.
Κάπως έτσι μάθαμε λοιπόν οτι αρκετά από τα ψάρια που θεωρούσαμε οτι είναι του βυθού και αναζητούν την τροφή τους μόνο εκεί (π.χ. σαργός, μουρμούρα, τσιπούρα) ανεβαίνουν και πολλά μέτρα ψηλότερα φτάνει κάτι να τους κινήσει τη περιέργεια. Τώρα όσο αναφορά τη διακριτικότητά στην οποία ρίχνουμε το μεγαλύτερο μας βάρος από την αρματωσιά μέχρι τη διάμετρο της πετονιάς που θα γεμίσουμε τη μπομπίνα μας, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Το float πιο πολύ προκαλεί τα ψάρια παρά τα απωθεί. Μπορεί με το φτωχό μυαλό μας να σκεφτόμαστε οτι το ψάρι θα φοβηθεί αν δίπλα στο σκουλήκι δει ένα περίεργο αντικείμενο έντονου χρώματος αλλά τελικά δεν είναι έτσι. Το ανυψωτικό μέσο πιο πολύ θα προκαλέσει το θήραμα να βρεθεί κοντά στο δόλωμα παρά θα το αποτρέψει. Τώρα γιατί γίνονται όλα αυτά μη με ρωτάτε δεν έχω κάνει ψάρι εκτός τους πρώτους μήνες στο στρατό.
Όπως κάθε πράγμα στο ψάρεμα έτσι και εδώ έχουμε αυτούς που το λάτρεψαν από την αρχή και αυτούς που το μίσησαν. Μόνο που στη περίπτωση μας αυτοί που το μίσησαν δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ απλά το απέρριψαν με το που το είδαν, γιατί αν το ψαρέψεις είναι σίγουρο ότι θα το αγαπήσεις. Από που προέρχεται και ποιός το σκαρφίστηκε δεν το γνωρίζουμε. Στα χέρια μας έφτασε πάντως από τους γείτονές μας τους Ιταλούς που πάντα κάτι περίεργο θα κατεβάσει το κεφάλι τους. Σίγουρα πάντως δε θέλει μεγάλη φαντασία για να σκεφτεί κανείς οτι όλο και κάποιος θα έβαλε ένα κομμάτι φελιζόλ στο παράμαλλο του και πήρε ένα ψάρι. Από εκεί και πέρα το νερό μπήκε στο αυλάκι.
Σχήματα, χρώματα και μεγέθη
Στις αρχές τα float ήταν δυσεύρετα καθώς λίγες εταιρίες έφερναν, σε περιορισμένο αριθμό, χρώμα και σχήμα. Πολλές φορές μάλιστα χρησιμοποιούσαμε ένα κομμάτι αφρολέξ κομμένο σε μεγάλες λωρίδες το οποίο προσαρμόζαμεστις αρματωσιές μας. Δηλαδή το κόβαμε στο μέγεθος που θέλαμε και του κάναμε μια τρύπα στη μέση για να περάσει από το παράμαλλο μας, γνωστό και ως pop-up. Αυτά φυσικά τελειώσανε μιας και πλέον η ποικιλία είναι τόσο μεγάλη που δε χρειάζεται να κάνουμε πατέντες και αλχημείες.
Τα float υπάρχουν σε διάφορα σχήματα (στρογγυλά, οβάλ, κυλινδρικά), μεγέθη και χρώματα. Κάθε ένα από αυτά δουλεύει καλύτερα στις ανάλογες συνθήκες, ψάρια και περιοχές. Το μέγεθός τους είναι κάτι που έχει να κάνει πρώτον και κύριον με το βάρος του δολώματος που θέλουμε να περάσουμε στα αγκίστρια μας. ρά φλοτεράκια πουπεπ απουστόσο πιο μεγάλο είναι το δόλωμα μας τόσο πιο μεγάλο float θα βάλουμε, διαφορετικά δεν πρόκειται να σηκωθεί από το βυθό. Εδώ βέβαια υπάρχει η πιθανότητα να μην θέλουμε να σηκώσουμε το δόλωμα μας από το βυθό αλλά μόνο να το κάνουμε πιο ευδιάκριτο από μακριά. Εδώ χρησιμεύουν αυτά τα πολύ μικρά φλοτεράκια πουπεπ απουσρά φλοτεράκια που βλέπουμε πολλές φορές στα μαγαζιά ειδών αλιείας. Δεν έχουν καμία ανυψωτική ικανότητα απλά λαμπυρίζουν ή φωσφορίζουν στο βυθό. Το χρώμα τους τώρα έχει να κάνει καθαρά με την προσωπική επιλογή του καθενός βάση τις εμπειρίας του στους ψαρότοπους που γνωρίζει.
Προσωπικά ας πούμε προτιμώ το έντονο κίτρινο και κόκκινο τις βραδιές με φεγγάρι και το φώσφορο όταν τα σκοτάδια είναι πηχτά. Ανάλογα πάντα και με τα ψάρια που κυνηγάμε. Ο σαργός για παράδειγμα πιστεύω οτι αρέσκεται φοβερά στο κόκκινο χρώμα. Σε αντίθεση με τη μουρμούρα που προτιμάει το κίτρινο μαζί με το μελανούρι. Όχι οτι δεν τρώνε και αλλού απλά εκεί έχω παρατηρήσει εγώ οτι έχω τις περισσότερες συλλήψεις. Για να καταλάβει κανείς πόσο πολύ μπορεί ένα έντονο float να προκαλέσει ένα ψάρι φτάνει να σταθεί σε δύο πράγματα. Πρώτον να δει προσεκτικά ένα φλοτεράκι μετά από ένα ψάρεμα και να παρατηρήσει πόσες δαγκωματιές έχει πάνω του. Ενώ δεύτερον να αναλογιστεί πόσες συλλήψεις ψαριών έχουν γίνει με το αγκίστρι καρφωμένο έξω από το στόμα, σε μάτι, μάγουλα ή κοιλία.
Βέβαια υπάρχουν και σπάνιες περιπτώσεις οπού ψάρι πιάστηκε χωρίς να υπάρχει δόλωμα στο αγκίστρι, απλά δάγκωσε το ανυψωτικά μέσο από περιέργεια. Επίσης θα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν ψαρότοποι στους οποίους για ένα περίεργο και άγνωστο λόγο τα float δεν δουλεύουν καθόλου και θα βγάζουμε τα δολώματα μας όπως ακριβώς τα βάζουμε. Το λιμάνι της Κύθνου είναι ένας από αυτούς. Τέλος κάτι καθαρά τεχνικό είναι οτι δε χρειάζεται να σταθεροποιούμε το φλοτεράκι μας πίσω από το δόλωμα μας με stopper ή να χρησιμοποιούμε το ξυλάκι που πολλά από αυτά έχουν για να το σφηνώσουμε στο παράμαλλο. Περισσότερο κακό θα κάνουμε παρά καλό. Το αφήνουμε ελεύθερο να κινείται πάνω στο παράμαλλο. Με το που θα πέσει στο νερό και λόγο τις άνωσης θα κολλήσει μόνο του πίσω από το δόλωμα στη σωστή θέση χωρίς να κρεμάει.
Ψάρια
Τα ψάρια στα οποία απευθυνόμαστε με αυτό τον τρόπο είναι κυρίως 4. Ο σαργός, το μελανούρι, το λαβράκι και η μουρμούρα θα έλεγα και οι τσιπούρα αλλά οι συλλήψεις με float είναι λίγες και μεμονωμένες. Η μουρμούρα και ο σαργός είναι καθαρά ψάρια του βυθού. Θα τα πάρουμε τόσο πατωτά όσο και λίγο πιο ψηλά. Αλλά σίγουρα σε βραδιές που δε τσιμπάνε θα τους προκαλέσουμε τη περιέργεια λίγο παραπάνω. Τώρα όσο αναφορά ειδικά το σαργό τις νύχτες με φουρτούνα τα ανυψωτικά μέσα κάνουν θαύματα. Φτάνει να έχουν έντονο χρώμα για να διακρίνονται στη θολούρα.
Το λαβράκι θέλει το float του αν και σπανίως θα το πάρουμε και πατωτά ωστόσο όπως έχω πει πολλές φορές ένας καλός ακροβάτης που κολυμπάει 2 μέτρα πάνω από το βυθό είναι σφάχτης. Το μελανούρι τώρα θα το πάρουμε μόνο με float. Το ψάρι αυτό μπήκε στο κατάλογο του casting ως βασικό θήραμα αφού μάθαμε να σηκώνουμε το δόλωμα μας από το βυθό. Παλαιότερα οι συλλήψεις ήταν ελάχιστες και καθαρά τυχερές, συνήθως στο κατέβασμα. Εδώ θα εμπιστευτούμε ένα μικρό φλοτεράκι έντονου χρώματος (κίτρινο ανοιχτό ή κόκκινο κατά προτίμηση) σε συνδυασμό με μικρό κομμάτι δολώματος. Από εκεί και πέρα δε χρειάζεται να κάνουμε πολλά. Αν το μέρος έχει μελανούρια θα βαράνε μόνα τους σαν τρελά.Τέλος αν στοχεύετε σε λυθρίνια ή φαγκρόπουλα μη δοκιμάσετε κανένα είδος float. Τα ψάρια αυτά το μισούν θανάσιμα και κάνουν τα πάντα για να το αποφύγουν. Είπαμε όπως όλα τα πράγματα έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του.