Παραδοσιακό Ψάρεμα

Είναι πολύ αποδοτικοί και διασκεδαστικοί τρόποι ψαρέματος, που μας έρχονται από τα παλιά. Σίγουρα όλοι έχουμε ψαρέψει είτε με το κλασσικό πεταχτάρι, είτε με τη χρήση πολλάγκιστρων, βγάζοντας πολύ καλά και εντυπωσιακά ψάρια, συνήθως τη νύχτα.


ΨΑΡΕΥΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ - «Mεγάλες τσιπούρες παντός καιρού!»

Του Γιάννη Παπαθανασίου - Ιούλιος 2021 - Τ.272

ΨΑΡΕΥΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ - «Mεγάλες τσιπούρες παντός καιρού!»

Μεγάλες τσιπούρες γιαλό, χειμώνα, καλοκαίρι, άνοιξη και φθινόπωρο!

Μύθος ή πραγματικότητα; Μακάρι νάξερα.

Αυτό που ξέρω καλά είναι πως οι εποχές άλλαξαν, γιατί όχι και τα ψάρια ρότα και συνήθειες!

Βλέπεις φέτος ένα χειμώνα να σε γονατίζει και του χρόνου νέτα κι από Χριστούγεννα καλοκαίρι!

Ανθίζουνε οι μυγδαλιές ένεκα που πάνε κι αυτές με τις θερμοκρασίες κι όχι με τα ημερολόγια και πλακώνει ένας Μάρτης άλογο και τις παίρνει και τις σηκώνει.

Καλοκαίρι 2021. Το χρονικό μιάς Απρόσμενης Αναμέτρησης.

Του Γιάννη Παπαθανασίου. Α' ΜΕΡΟΣ. T.272

Καλοκαίρι 2021. Το χρονικό μιάς Απρόσμενης Αναμέτρησης.

Kαλοκαίρι περπατημένο και ζέστα μπόλικη.

Ισχυρά μελτέμια, παιδιά της τραμουντάνας, φρόντιζαν να καταλαγιάζουν τις υψηλές θερμοκρασίες σε ανεκτά για την εποχή επίπεδα.

Οι παραθεριστές απολάμβαναν την θάλασσα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο με κάθε δυνατό τρόπο.

Απ’ το πρωινό τους μπάνιο στα κρυστάλλινα γαληνεμένα νερά και την μεσημβρινή μάσα και βόλτα πλατσουρίζοντας στο κυμοθάλασσο, ως το απογευματινό κολύμπι στο ηλιοβασίλεμα και τον περίπατο στην ακρογιαλιά. Ως εκεί όλα έβαιναν καλώς.

Μόλις όμως σουρούπωνε κι έπαιρνε να μοιάζει ο κόρφος ο αρτεμησιακός χαρτι να γράψεις θαρρείς απάνω του και λαδιά πυροφανατζίδικη, ο κόσμος όλος κι ο ντουνιάς σεληνιαζότανε και το σκηνικό άλλαζε.

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (3ο Μέρος). Σβουρίζειν αλλά ελληνικά!

Του Γιάννη Παπαθανασίου

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (3ο Μέρος). Σβουρίζειν αλλά ελληνικά!

Έτσι και δεν το κατέχεις το σβουρίζειν, δεν είναι ν’ ανακατεύεσαι με το άθλημα σε γρήγορα ψάρια! Με τους χαλβάδες είναι εύκολο αλλά τα αεικίνητα θέλουνε σβελτάδα κι απλωτές χεριές. Σε κάθε γοργό κεφάλι του η μισινέζα τέντωνε και τίναζε από πάνω της το νερό λες και ζωντάνευε.

Λάου – λάου θέλει Γιαννάκο μου και πάρε δώσε.

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (2ο Μέρος) Έτσι τα χρόνια πέρασαν και τα μεγάλα λαβράκια ξεχάστηκαν.

Του Γιάννη Παπαθανασίου

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (2ο Μέρος)  Έτσι τα χρόνια πέρασαν και τα μεγάλα λαβράκια ξεχάστηκαν.

Το σκαρί του. Σήμερα που κάθε χωρίο έχει το λιμανάκι του και οι λιμενοβραχίονες έγιναν αεροδιάδρομοι, οι λαβρακάδες έπαψαν να το ψάχνουνε εκεί που τόβρισκαν. Στο λιμάνι, μα έξω απ’ αυτό, στον κάβο ακόμα περισσότερο μα και στην αφρουδιά της πέτρας, στη σκιά των βράχων ή όπου αλλού θες, το λαβράκι θα κυνηγήσει για να φαει. Τσιφλικάς μεν και λιμανοφύλακας αλλά η αλητεία – αλητεία, να τα λέμε κι αυτά. Το ψαροτόπι που θα βγάλεις λαβράκια να ξέρεις έχει κάτι ιδιαίτερο.

Mεγάλα κορωνάτα στη Φρίσσα. Πάμε λιθάρια;

Του Γιάννη Παπαθανασιού

Mεγάλα κορωνάτα στη Φρίσσα. Πάμε λιθάρια;

Ένα χειμώνα με καλοσύνη κι έναν ορίζοντα μελί και γλύκισμα της ψαροσύνης, βρέθηκα στο αλιευτικό καταφύγι με τον καπετάν Σταμάτη να σενιάρει τα τελευταία στο γρι - γρί, πριν ξεκινήσει για το ταξίδι τ’ αποψινό.

Back To Top