Θεωρούσαμε ότι οι μέρες του Νοεμβρίου που έγινε το γενικό lockdown, θα αρκούσαν ώστε με καθαρότερο μυαλό μια κυβέρνηση που πιθανώς πάνω στο πανικό της, να πήρε και λάθος αποφάσεις σχετικά με το ποιες κατηγορίες και ομάδες Ελλήνων θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από αυτό, τηρώντας φυσικά τα σχετικά μέτρα προστασίας.
Βλέπουμε όμως ότι με απόλυτη ηρεμία και παρά τις αντιδράσεις – τις πολύ ήπιες είναι αλήθεια – για την απαγόρευση του ψαρέματος, τα πράγματα δεν άλλαξαν.
Επειδή λόγω θέσης, μου δίνεται η δυνατότητα να γνωρίζω τι συμβαίνει με το κυνήγι, το οποίο και αυτό απαγορεύεται, θα ήθελα να δούμε το θέμα συνολικά.
Για όσους δεν το ξέρουν το κυνήγι έχει γύρω στους 200.000 κυνηγούς που εκδίδουν κάθε χρόνο άδεια – πληρώνοντας αρκετά χρήματα - για να μπορέσουν να κυνηγήσουν μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια (κυνηγετική περίοδος από την 20η Αυγούστου μέχρι την 28η Φεβρουαρίου) και με πολλές απαγορεύσεις. Έχουν συλλόγους σε όλη την Ελλάδα, Ομοσπονδίες ανά γεωγραφικά διαμερίσματα και Συνομοσπονδία, που διοικεί όλο αυτό το σοβαρό και οργανωμένο σύστημα.
Οι προσπάθειες για να αλλάξει η απόφαση ήταν πολύ μεγάλες και οργανωμένες από τους κυνηγούς (συναντήσεις με πολιτικούς παράγοντες, επιστολές στα κόμματα, στους βουλευτές κλπ) και πάλι τίποτα...
Το κυνήγι τελειώνει σε 11 εβδομάδες και πάλι κανένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται.
Η κυβέρνηση, ωστόσο, επέλεξε να αρνηθεί και να περιφρονήσει κάθε λογικό επιχείρημα, αρνήθηκε καν να συζητήσει ή να αφουγκραστεί τον κόσμο των κυνηγών και τις Οργανώσεις του. Αυτή η στάση, δεν μπορεί παρά να αποτιμηθεί.
Αυτό γίνεται αυτή τη στιγμή από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη - παντού - όπου οι ψαράδες και οι κυνηγοί αναρωτιούνται τι είναι αυτό που τους κάνει… υποδεέστερους ή πιο επικίνδυνους για τη διασπορά του ιού, από τους ορειβάτες, ποδηλάτες, πεζοπόρους, τοξοβόλους, κωπηλάτες, κολυμβητές, θαλάσσιους σκιέρ, ιππείς, δικυκλιστές, αναρριχητές, περιπατητές κλπ...
Σας υπενθυμίζουμε ότι σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, το ψάρεμα μαζί με το κυνήγι, αντιμετωπίστηκαν ως μία δραστηριότητα που δεν μπορεί να προκαλέσει συνθήκες διακινδύνευσης της δημόσιας υγείας, ή να ενοχοποιηθεί για τη διασπορά του κορωνοϊού.
Γιατί σας τα λέω αυτά.
Όλοι λέμε - εδώ και χρόνια - ότι το μέλλον των δραστηριοτήτων στην φύση, που έχουν σαν στόχο το θήραμα είναι στην ουσία στοχοποιημένα.
Ο covid-19 πιθανόν να είναι μια συγκυρία, που βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση. Νομίζω ότι όποια και να ήταν η αντίδρασή μας, δεν θα υπήρχε αποτέλεσμα. Αυτό το έχουμε δει και σε πολλά άλλα – σοβαρότερα – θα έλεγα θέματα, με κινητοποιήσεις πολλών χιλιάδων ανθρώπων σε δρόμους και πλατείες και πάλι τίποτα...
Είναι ένα μοντέλο δημοκρατίας, που εφαρμόζεται στην χώρα μας και εν ολίγοις σου λέει «δεν σε υπολογίζω»... και αυτό όχι γιατί διεκδικείς κάτι παράλογο, αλλά απλά γιατί «δεν το θέλω».
Πάντα σαν άνθρωπος με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και θέλω ακόμα και στα μεγαλύτερα προβλήματα να βρίσκω την λύση με το μικρότερο δυνατόν «κόστος».
Θα ήταν σωστό να προτείνω, να ΞΑΝΑοργανωθούμε, να έχουμε φωνή, να πιέσουμε μπλα, μπλα, μπλα.
Λυπάμαι αλλά εδώ και χρόνια δεν βγάζω καμία άκρη...
Δημοσθένης Βαρβέρης