Λαβράκι

Το λαβράκι (επιστημονική ονομασία: Dicentrarchus labrax) είναι ψάρι της οικογένειας των Μορονίδων, που απαντάται στην Μεσόγειο και στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού. Στην πατρίδα μας θεωρείται σπουδαίο θήραμα και είναι πολύ νόστιμο στο φαγητό του.

Το λαβράκι έχει σύνηθες μήκος 40 με 65 εκατοστά και βάρος 5 με 7 κιλά, ενώ μπορεί να φτάσει σε μήκος το ένα μέτρο και βάρος τα 15 κιλά. Έχει καταγραφεί ότι μπορεί να ζήσει μέχρι 15 χρόνια


Casting - ΛΥΚΟΙ με κόντρα καιρό!

Του Δημήτρη Ψαλιδόπουλου T265

Casting - ΛΥΚΟΙ με κόντρα καιρό!

Λαβράκι, λύκος ή πιο επιστημονικά Dicentrarchus labrax είναι ο ανελέητος κυνηγός των Ελληνικών ακτογραμμών. Κύρια χαρακτηρίστηκα του το μακρόστενο σώμα του και το δυσανάλογα μεγάλο στόμα του σε σχέση με το μέγεθος του. Το μήκος του φτάνει συνήθως μέχρι τα 65cm και το βάρος του έως τα 7 κιλά με μέγιστη καταγεγραμμένη σύλληψη τα 15 κιλά και μάκρος το 1 μέτρο. Σαν ψάρι είναι πανέξυπνο και πολύ πονηρεμένο, ενώ η συμπεριφορά του αλλάζει από τόπο σε τόπο.

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (3ο Μέρος). Σβουρίζειν αλλά ελληνικά!

Του Γιάννη Παπαθανασίου

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (3ο Μέρος). Σβουρίζειν αλλά ελληνικά!

Έτσι και δεν το κατέχεις το σβουρίζειν, δεν είναι ν’ ανακατεύεσαι με το άθλημα σε γρήγορα ψάρια! Με τους χαλβάδες είναι εύκολο αλλά τα αεικίνητα θέλουνε σβελτάδα κι απλωτές χεριές. Σε κάθε γοργό κεφάλι του η μισινέζα τέντωνε και τίναζε από πάνω της το νερό λες και ζωντάνευε.

Λάου – λάου θέλει Γιαννάκο μου και πάρε δώσε.

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (2ο Μέρος) Έτσι τα χρόνια πέρασαν και τα μεγάλα λαβράκια ξεχάστηκαν.

Του Γιάννη Παπαθανασίου

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (2ο Μέρος)  Έτσι τα χρόνια πέρασαν και τα μεγάλα λαβράκια ξεχάστηκαν.

Το σκαρί του. Σήμερα που κάθε χωρίο έχει το λιμανάκι του και οι λιμενοβραχίονες έγιναν αεροδιάδρομοι, οι λαβρακάδες έπαψαν να το ψάχνουνε εκεί που τόβρισκαν. Στο λιμάνι, μα έξω απ’ αυτό, στον κάβο ακόμα περισσότερο μα και στην αφρουδιά της πέτρας, στη σκιά των βράχων ή όπου αλλού θες, το λαβράκι θα κυνηγήσει για να φαει. Τσιφλικάς μεν και λιμανοφύλακας αλλά η αλητεία – αλητεία, να τα λέμε κι αυτά. Το ψαροτόπι που θα βγάλεις λαβράκια να ξέρεις έχει κάτι ιδιαίτερο.

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (1ο Μέρος) «Απρόσμενες μπασιές στα λαβρακοχώρια της Βόρειας Εύβοιας.»

Του Γιάννη Παπαθανασίου

Πολλάγκιστρα και Λαβρακομάνες (1ο Μέρος)  «Απρόσμενες μπασιές στα λαβρακοχώρια της Βόρειας Εύβοιας.»

Τέλος πάντων σα το λαβράκι βλέπεις το αλανιάρικο στη νοστιμιά άλλο ψάρι δε βγαίνει μπροστά του κι όταν λείπετε απ’ τα ψαροτόπια του, δεν υπάρχει ψαράς που να μην το νοσταλγήσει! Ιδίως ψαράς παλιοκαραβάνα που τόχει ψαρεμένο και το γνωρίζει και στη γεύση του και στο ψάρεμά του κι αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία. Κι όσο μεγαλώνει η λαβρακούνα και παχαίνει, αντίθετα με τα υπόλοιπα της αριστοκρατίας τάχα μου τάχα μου, τόσο πιο γλυκόσαρκη και εύγευστη γίνεται κι όποιος λέει τ’ αντίθετο λεει κοτσάνες.

Spinning - Στην σιγουριά του λιμενοβραχίονα

του Παναγιώτη Κολλιόπουλου

Spinning - Στην σιγουριά του λιμενοβραχίονα

Για πολλά χρόνια το ψάρεμα με τεχνητά δολώματα ήταν συνώνυμο με τα λιμάνια. Οι περισσότεροι ψαράδες βέβαια αφιέρωναν σχεδόν αποκλειστικά το ενδιαφέρον τους στην εσωτερική πλευρά αυτού, κάτι που είναι λογικό αφού τα φώτα συγκεντρώνουν το πληθυσμό του «ψιλού» και αυτός με τη σειρά του θα προσελκύσει τους κυνηγούς.

Back To Top