Μπορεί να είναι πολύπλευρο και δεν είναι σπάνιο, σε συνεχόμενες μέρες στο ίδιο μέρος για να καταφέρεις να πάρεις ψάρι, να χρησιμοποιήσεις τελείως διαφορετικά τεχνητά. Για παράδειγμα εκεί που τη μια μέρα τους βρήκες με vibrating lures, την αμέσως επόμενη μπορεί να τρώνε σε suspending swimbaits και την μεθεπόμενη σε surface lures. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις τόσο στριμμένων λούτσων, που ενώ μπορεί να κυνηγάνε, να μην ασχολούνται με τίποτα με τα σκληρά τεχνητά μας και να θέλουν σιλικόνες. Σε κάβους και βράχια με βαθιά νερά, οι πλάνοι είναι μονόδρομος!

Το κακό με αυτά τα μεγάλα ψάρια είναι ότι πολύ σπάνια θα τους δεις να ακολουθούνε το τεχνητό σου, όπως κάνουν οι μικρότεροι και γενικά είναι κανόνας ότι αν δεις λούτσο να σε ακολουθεί, κάποια στιγμή θα «κουμπώσεις» κάποιο ψάρι.

Οπότε λοιπόν το να εντοπίσεις μεγάλο λούτσο είναι δύσκολο και έτσι το ψάρεμά του είναι περισσότερο συμπτωματικό. Κάποια στοιχεία ύπαρξης είναι η «τρομοκρατία» που επικρατεί στο λιμάνι και τυχόν ψάρια όπως λαβράκια και κέφαλοι, με βαθιά κοψίματα να έχουν απαγκιάσει στα ρηχά. Φυσικά όταν τύχει να τους βρείτε να κυνηγάνε επιφάνεια, τότε τα πράγματα αλλάζουν πολύ, αφού οι δυνατοί παφλασμοί θα σας πληροφορήσουν αμέσως για το είδος και το μέγεθος των αρπακτικών. Ο spinner θα πρέπει να ξεκινήσει την «ανάγνωση» των νερών με διαφορετικά τεχνητά δολώματα ξεκινώντας με λίγο μεγαλούτσικα τεχνητά γύρω από τα δεκατέσσερα εκατοστά και να περιμένει να δει αντιδράσεις. Μετά θα επιχειρήσει και με μικρότερα τεχνητά να σπινάρει με τον ίδιο τόπο.

Στη συνέχεια μπορεί να προχωρήσει στη χρήση κάποιου slim τεχνητού με μικρή γλώσσα που να πλέει λίγο κάτω από την επιφάνεια, και στη συνέχεια να δοκιμάσει μερικά τεχνητά με μεγαλύτερη γλώσσα για να φτάσει στα μεσόνερα. Εφόσον δεν έχει δει ακόμα προκοπή, θα περάσει στη χρήση «μπονίτας» και θα την ψαρέψει κοντά στο βυθό ώστε να δει τι παίζει και στο κατώτερο επίπεδο.

Κάποια jigheads θα πρέπει να περιλαμβάνονται στον εξοπλισμό μας και θα πρέπει και αυτά να δοκιμαστούν τόσο κοντά στην επιφάνεια, όσο και χαμηλότερα με ανάλογες σιλικόνες, ενώ δε θα πρέπει να ξεχνάμε και τα τεχνητά surface, που κάποιες φορές μπορούν να είναι μονόδρομος για την κατάκτηση κάποιου καλού ψαριού. Μάλιστα είναι πολύ αστείο όσο και σπάσιμο νεύρων, να βλέπεις λούτσους να αστοχούν στα τεχνητά του αφρού. Τέλος οι πλάνοι με slim και φυσικούς σχεδιασμούς, είναι κατάλληλοι για το ψάρεμα στα βράχια με την τεχνική του shore jigging. Οι χρωματισμοί για κάθε τύπο τεχνητού, μπορούν να έχουν άμεση σχέση με την αληθοφάνεια για αρχή, επιλέγοντας απομιμήσεις σαρδέλας, φρίσσας, γόπας, ακόμα και κεφαλόπουλου, και στη συνέχεια αν δεν υπάρξει ανταπόκριση θα δοκιμάσουμε και παλαβιάρηδες, όπως κοκκινοκέφαλους, κιτρινοπορτοκαλιούς, χρυσαφοπορτοκαλιούς, και άλλους clowns.

Όμως το ψάρεμα του λούτσου δε σταματάει στην σωστή επιλογή τεχνητού. Το «παλιόψαρο» αυτό με τον απροσάρμοστο χαρακτήρα, έχει ένα μεγάλο θέμα και με την ταχύτητα ανάκτησης. Κάποιοι έχουν παρατηρήσει ότι το ψάρι τρώει σε πολύ αργό μάζεμα, ενώ άλλοι σε γρήγορο. Όλοι έχουν δίκιο, αφού το ψάρι κάποιες φορές τρώει στα γρήγορα και κάποιες άλλες στα αργά. Το ίδιο ισχύει και για τους πλάνους. Αυτό έχει να κάνει με τη διάθεση των αρπακτικών και την συμπεριφορά των ψαριών που κυνηγούν. Τι εννοώ; Αν δεν υπάρχουν πολλά κυνήγια τότε είναι πολύ πιθανό τα ψάρια να τρώνε σε αργό μάζεμα αφού το σκηνικό μοιάζει με το ανυποψίαστο ψάρι που απλά διασχίζει το χώρο και η επίθεση είναι ακριβής και πετυχημένη, αφού ο λούτσος πιστεύει ότι αιφνιδίασε το θήραμά του. Όταν όμως υπάρχουν κυνήγια, κάθε άλλο παρά φυσικό μοιάζει ένα τεχνητό που κινείται αργά. Αντίθετα με πιο γρήγορη ανάκτηση, θα έμοιαζε σαν πανικοβλημένο και θα ενεργοποιούσε πιο εύκολα σε μια τέτοια περίπτωση μια επίθεση από το ψάρι πρωταγωνιστή αυτού του άρθρου. Τεχνικές όπως το twiching, stop and go, ακανόνιστη ανάκτηση αλλά και steady retrieve (σταθερή), είναι όλες ιδανικές για το ψάρεμα του λούτσου ανάλογα των συνθηκών και φυσικά τεχνητών.

Συνθήκες και σημεία

Ο μεγάλος λούτσος είναι ψάρι που κυνηγάει σε πολλές συνθήκες. Και με αεράκι, και με λαδιά, αν μπει σε ένα χώρο για να κυνηγήσει, θα το κάνει και με το παραπάνω. Όπως είναι φυσικό, ένα ελαφρύ κατσάρωμα μπορεί να τον κάνει πιο επιθετικό, όμως υπάρχουν και βραδιές που το ψάρι αυτό κυνηγάει έντονα στη λαδιά.

Όσο πιο κάλμα είναι ο καιρός, τόσο το ψιλό κινείται εντονότερα στην επιφάνεια και του τραβάει τη προσοχή εκεί. Με καιρό το ψάρι τρώει αρκετά χαμηλότερα και όταν μπαίνουν κοπάδια λούτσων διαφορετικών μεγεθών στον ίδιο χώρο, τότε ιεραρχικά οι μεγαλύτεροι κάθονται χαμηλά και οι μικρότεροι ψηλότερα. Οι μικρότεροι λοιπόν τρώνε το ψιλό στην επιφάνεια, και οι πιο μεγάλοι τρώνε ότι περάσει από πάνω τους, ακόμα και τους μικρότερους. Με έντονο κύμα μπορούμε να τους βρούμε και σε βραχώδεις παραλίες να κυνηγάνε μέσα στην ημέρα.

Ανεξάρτητα τον καιρό, τα ψάρια αυτά όταν μπούνε σε ένα σημείο, επιλέγουν στρατηγικές  θέσεις επίθεσης που τις κρίνουν από τα ρεύματα και την πορεία των μικρόψαρων, και υπομονετικά περιμένουν το θήραμα που θα περάσει από κοντά.

Αυτές οι θέσεις μπορούν να είναι στο κέντρο ενός λιμανιού, στην μπούκα, στο σκοτεινό σημείο που τελειώνει το φως των προβολέων, ή ακόμα και τελείως μέσα σε αυτό. Στα μικρότερα λιμάνια o spinner μπορεί να εντοπίσει εύκολα την ύπαρξη μεγάλων λούτσων αφού στο περιορισμένο χώρο, θα καταφέρει κάποια στιγμή να ξετρυπώσει κάποιον με τα τεχνητά του, όμως στα μεγαλύτερα λιμάνια θα χρειαστεί να περπατήσει αρκετά, ψαρεύοντας στις εσωτερικές και εξωτερικές γωνίες,  στη μπούκα, ακόμα και στα ρηχότερα κομμάτια κοντά σε τυχόν ψαρόβαρκες.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο να ψαρέψετε ένα λιμάνι καλά στο εσωτερικό και εξωτερικό του, και να συνειδητοποιήσετε τελικά ότι τα ψάρια ήταν όλη την ώρα στα ρηχά από την έξω μεριά του λιμανιού, ίσως μπροστά από κάποια παραλία, και εκεί που σκάει το κύμα να δείτε εκατοντάδες μικρόψαρα απαγκιασμένα στην ασφάλεια των ρηχών. Στα βαθιά κοφτά βράχια οι λούτσοι είναι σχεδόν πάντα σύριζα με τον τοίχο μπροστά στα πόδια μας, ενώ σε προοδευτικά κατρακύλια πιο μέσα και συνήθως στο σημείο που αυτά συναντάνε την άμμο και την ποσειδωνία.

Όσον αφορά τη διαύγεια, ο λούτσος κυνηγάει πολύ εύκολα τόσος σε διαυγή όσο και σε θολά νερά. Φυσικά στη δεύτερη περίπτωση, λευκά τεχνητά, και τεχνητά με έντονες αντανακλάσεις είναι προτιμότερα. Τέλος το φεγγάρι είναι ακόμα ένας παράγοντας που επηρεάζει ακανόνιστα δυστυχώς τη συμπεριφορά του λούτσου και το πρωί και το βράδυ. Εκεί που είχα βγάλει πριν μερικά χρόνια το συμπέρασμα ότι με φεγγάρι έχεις καλύτερες πιθανότητες, ήρθαν μέρες που τα παλιόψαρα έφαγαν μόλις έδυσε το φεγγάρι καταρρίπτοντας θεωρίες και αποδεικνύοντας ότι πάντα θα υπάρχουν δεδομένα όπως ένταση και κατεύθυνση αέρα, ρέματα και εξωτερικά φώτα που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των ψαριών.