Έχουν περάσει πολλά χρόνια από το συμβάν που θα σας περιγράψω πιο κάτω. Είναι μια ιστορία που συνέβη το Σεπτέμβριο του 2005 στο μικρό κόλπο της Αγίας Ειρήνης, δίπλα στα Λουτρά της Κύθνου.

Έχω πάει στο νησί για ψάρεμα με το Γιώργο Πατεστή και το μεσημέρι της Κυριακής λίγο πριν φύγω βρίσκομαι στην όμορφη ταβέρνα του φίλου μου Κώστα Σούμα στην Αγία Ειρήνη, τρώγοντας και συζητώντας για το πως πέρασε το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς. Είναι μια υπέροχη μέρα χωρίς καθόλου άνεμο ηλιόλουστη και ζεστή.

Στην άκρια του μικρού κόλπου δίπλα στην αμμουδιά είναι δύο εργάτες οι οποίοι, χτίζουν ένα μικρό τοίχο δίπλα στην εκκλησιά. Τρώγοντας και πίνοντας το όμορφο κρασάκι μαζί με το φίλο μου την ησυχία διακόπτει ξαφνικά ένας έντονος θόρυβος που προερχόταν από τη θάλασσα. Κοιτάμε και βλέπουμε ένα μεγάλο κοπάδι κυνηγών να “κυνηγιέται” από μεγαλύτερα ψάρια, πιθανόν μαγιάτικα και να βγαίνουνε προς την ακτή σε 10 πόντους νερό.

Αυτό το είδαν και οι εργάτες. Όλα αυτά να γίνονται μπροστά στα μάτια τους και τα ψάρια ουσιαστικά κατευθύνονται κατά πάνω τους. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκανε στη ρηχή θάλασσα και με τα φτυάρια πετάξανε 2-3 κυνηγούς στην ξηρά, μέχρι υπόλοιποι να στρίψουν και να ξεφύγουν από τους διώκτες τους, από την άλλη πλευρά του κόλπου.

Διακόψαμε το φαγητό μας και τρέξαμε κι εμείς δίπλα στο σημείο και είδαμε από κοντά τα ψάρια, αλλά και τους δύο μπετατζήδες - ψαράδες μέσα στα γέλια, να κρατάνε τα ψάρια στα χέρια τους.

Όταν υπάρχει ένα τέτοιου είδους κυνηγητό από μεγαλύτερα ψάρια, μας έχει συμβεί να πέσουνε τα κυνηγημένα ψάρια ακόμα και μέσα στη βάρκα μας, αλλά να αποτελέσει το φτυάρι αλιευτικό εργαλείο πρώτη φορά είχα δει...