Το πόσο γρήγορα ήρθε και πάλι το καλοκαίρι ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Σαν χτες μου φαίνεται οτι διακοπάριζα στις πανέμορφες παραλίες της Καλύμνου και όμως έχει περάσει σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος. Για ακόμα μια φορά βρισκόμαστε στις αρχές του καλοκαιριού κάτω από τον πιο όμορφο ήλιο έτοιμοι να εκδράμουμε σε κάποιο από τα αμέτρητα νησιά του τόπου μας.

Από ψαρευτικής πλευράς τώρα πράγμα που μας ενδιαφέρει και περισσότερο είναι η εποχή που οι περισσότεροι από εμάς θα βρουν χρόνο και διάθεση να εξορμήσουν σε κάποια ακρογιαλιά. Είτε με τη μορφή διακοπών είτε με κάποια τριημεράκια κάτω από τις καλοκαιρινές ξαστεριές, ο ψαρευτικός πληθυσμός θα δώσει και πάλι δυναμικά το παρόν μπροστά στις θάλασσες.

Η αλήθεια είναι οτι περάσαμε μια πολύ περίεργη χρονιά φέτος. Τα ψάρια έδωσαν δυναμικά το παρόν από τις αρχές του Σεπτέμβρη και μέχρι τα μέσα του Δεκέμβρη. Πολλές και μεγάλες τσιπούρες πιάστηκαν στα αγκίστρια μας εκείνη την περίοδο καθώς και αρκετές συναγρίδες. Ακόμα και τα κυνηγιάρικα ήταν παντού με πολλές επιτυχίες ακόμα και για όσους δεν ασχολούνται συστηματικά με το «άθλημα». Και εκεί που λέγαμε οτι τα νερά είναι ακόμα ζεστά και μόλις κρυώσουν θα μπουν οι μουρμούρες, οι σαργοί και τα μελανούρια να γίνει χαμός... νέκρωσαν τα πάντα. Τα ψάρια ήταν ανόρεχτα. Με τα πολλά χιόνια δε γιαλώσαν όπως έπρεπε και εμείς μείναμε μάταια να περιμένουμε μια καλή χειμωνιάτικη ψαριά.

Εκτός από μερικά λαβράκια που φάνηκαν μέσα στο χειμώνα και για λίγες μέρες μας έδωσαν λίγη χαρά, όλο τον άλλο καιρό πηγαίναμε από «παπάρα» σε «παπάρα». Το πιο περίεργο δε ήταν οτι ακόμα και οι σαργοί που δεν τελειώνουν ποτέ και έπρεπε να κάνουν την εμφάνιση τους από τα τέλη του Μάρτη δεν ήρθαν ποτέ. Για τις μουρμούρες δε το συζητάω. Το πιο πολυπληθές ψάρι των ακτογραμμών μας δε το είδαμε ποτέ στα αγκίστρια μας σε καλές ποσότητες, πέραν βέβαια κάποιων εξαιρέσεων σε ορισμένα μέρη τις χώρας μας. Ακόμα και οι «συναγριδάκιδες» τα είδαν σκούρα με ελάχιστες συλλήψεις και σε μικρά μεγέθη. Το καλό όμως είναι πως όλα αυτά πια ανήκουν στο παρελθόν. Τα κρύα πέρασαν, οι πολλές βροχές που μας μούλιασαν έκοψαν και τα χιόνια ελιώσαν και από τις τελευταίες κορυφές των βουνών. Μαζί με όλα αυτά φυσικά έκαναν δειλά δειλά την εμφάνισή τους και τα ψαράκια. Έτσι μας δίνεται και εμάς η ευκαιρία με τη σειρά μας να έρθουμε αντιμέτωποι με τα θηράματα της εποχής.

Σαργός

Ο σαργός είναι το πιο κλασικό θήραμα του καλοκαιριού. Όπως έχουμε πει αρκετές φορές μέσα από τις σελίδες του περιοδικού είναι το ψάρι που θα βρούμε σε αφθονία παντού. Την καλοκαιρινή περίοδο όμως καλό είναι να τον αναζητήσουμε σε άγρια και έρημα ψαροτόπια. Μακριά από τη πολυκοσμία και τη φασαρία. Σαν καχύποπτο ψάρι που είναι αρέσκεται στην ησυχία. Τα καθαρά νερά, οι άγριοι βυθοί και το σχετικά μεγάλο βάθος είναι ο συνδυασμός που αναζητούμε. Φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στον καιρό μιας και είναι φανατικός οπαδός της φουρτούνας. Λίγο έως πολύ αεράκι λοιπόν είναι ένα και ένα για το σαργό. Τους καλοκαιρινούς μήνες θα τον αναζητήσουμε κυρίως το βράδυ που τα πράγματα ησυχάζουν κάπως. Τα καλύτερα σημεία είναι οι παραλίες όταν επικρατούν άνεμοι ή δυνατός κυματισμός. Την ώρα που όλοι φεύγουν από τις ακρογιαλιές για να ετοιμαστούν για τη Βραδυνή τους έξοδο, εμείς είμαστε ήδη στημένοι και περιμένουμε το τσίμπημα. Η παραλία που θα επιλέξουμε θα πρέπει να έχει ποικιλομορφία στο βυθό της. Πέτρες, πλάκες, τραγάνα και φύκια στα βαθύτερα κομμάτια είναι οτι πρέπει γι αυτό το θήραμα.

Αν όμως αν θέλουμε να κάνουμε και κάποιο πρωινό ψεματάκι καλό είναι να στήσουμε τον εξοπλισμό μας πάνω στα βράχια. Οι παραλίες δεν θα πρέπει να είναι η πρώτη μας επιλογή τη μέρα, ακόμα και αν επικρατούν δυνατοί άνεμοι. Μπορεί το περπάτημα πάνω σε κακοτράχαλες πέτρες με τον ήλιο από πάνω μας να μην είναι και το καλύτερο πράγμα, συνυπολογίζοντας και τα πολλά σκαλώματα και τα κοψίματα που θα φάμε, όμως μια δυνατή ψαριά μπορεί να μας κάνει να τα ξεχάσουμε όλα. Τέλος ένα ακόμα μέρος που θα συναντήσουμε το μεγάλο χαρακωτό είναι τα λιμάνια. Όχι όμως σε οποιαδήποτε λιμάνια παρά μόνο στα μικρά Αιγαιοπελαγίτικα. Εδώ οι σαργοί είναι ντοπιάριδες και το μέγεθός τους μεγάλο.  Μόνο που θα πρέπει να ξέρουμε οτι λόγο σκαφών και φασαρίας τα ψάρια τρώνε πολύ αργά και χρειάζεται μπόλικη υπομονή και ξενύχτι. Ενώ επίσης είναι πολύ πονηρεμένοι μιας και τα μάτια τους έχουν δει μπόλικα καλοκαίρια.

Βέβαια η μάχη με έναν μεγάλο λιμανίσιο σαργό θα μας αποζημιώσει για όλη την ταλαιπωρία και πολλές φορές θα αποτελέσει το τρόπαιο μας. Περνώντας στο δεύτερο σημαντικότερο κομμάτι μετά τον τόπο θα αναφερθώ στα δολώματα. Ευτυχώς δε χρειάζεται πολύ σκέψη. Η συνταγή της επιτυχίας αυτή την περίοδο είναι μία φαραώ, φαραώ, φαραώ και λίγος ακροβάτης. Το καλοκαίρι το φαραώ για τους σαργούς είναι το καλύτερο δόλωμα με διαφορά. Πέραν αυτού όμως όπως όλοι ξέρουμε οτι η συντήρηση όλων των σκουληκιών σε τόσο μεγάλες θερμοκρασίες είναι πάρα πολύ δύσκολη.

Το φαραώ όμως ψαρεύει το ίδιο καλά και παστωμένο. Επομένως λίγο χοντρό αλάτι και μια κατάψυξη θα μας λύσουν όλα τα προβλήματα. Κλείνοντας θα ήθελα να πω από προσωπική μου εμπειρία οτι τα καλύτερα μέρη για να αναμετρηθεί κανείς με αυτό το θήραμα είναι τα νησιά του Αιγαίου. Σχεδόν σε όλα θα βρούμε μεγάλους πληθυσμούς από σαργούς άμαθους σε εκλεκτά δολώματα. Το ξέρω οτι τα ακτοπλοϊκά είναι τσουχτερά και οι καιροί δύσκολοι αλλά αν σας δοθεί η ευκαιρία απλά αρπάξτε την.

Μελανούρι

Το μελανούρι είναι και αυτό ένα ψάρι που θα το συναντήσουμε στις θάλασσες μας από τις αρχές της άνοιξης και μέχρι το φθινόπωρο. Το καλοκαίρι οι μικροί αυτοί διάολοι πλησιάζουν όλο και περισσότερο στην ακτή αναζητώντας τροφή και πιο ζεστά νερά με αποτέλεσμα να έχουμε την δυνατότητα να αναμετρηθούμε μαζί τους. Είναι ψάρι που κινείται κοπαδιαστά και αναζητά τη τροφή του στα μεσόνερα. Στη πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με έναν αδυσώπητο κυνηγό που δεν θα διστάσει να επιτεθεί σε οτιδήποτε κολυμπάει κοντά του.

Αυτό που το κάνει να πιάνεται στα αγκίστρια μας είναι η μεγάλη του λαιμαργία καθώς λόγο της μεγάλης του πίνας έχει διευρύνει το διαιτολόγιο του μέχρι και στο φυτικό βασίλειο. Είναι απίστευτα δυνατό σε σχέση με το μέγεθός του και αναπτύσσει τρελές ταχύτητες. Θα μουντάρει το δόλωμα μας χωρίς δεύτερη σκέψη και θα πιαστεί στο αγκίστρι μας χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε κάτι. Πολλές φορές ο ειδοποιήτης μας θα τιναχτεί μέχρι τα δαχτυλίδια τόσο απότομα που θα νομίζουμε οτι έχουμε πιάσει καρχαρία αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από το κλασικό τσίμπημα του μελανουριού.

Το συγκεκριμένο ψάρι έχει σχετικά μικρό στόμα σε σχέση με το μέγεθός του. Δεν διαθέτει δόντια ικανά να μας κόψει το παράμαλλο, αλλά αν δε δώσουμε τα απαραίτητα φρένα μπορεί να μας κόψει με τη δύναμη του φευγιού του. Επίσης καλό θα είναι να χρησιμοποιήσουμε μικρά αγκιστράκια για καλύτερο κάρφωμα, όσο πιο βαθιά γίνεται στην στοματική του κοιλότητα.

Κάτι που θέλει αρκετή προσοχή κατά την ανάκτηση είναι η κόντρα που θα του ασκήσουμε. Το στόμα του είναι πολύ μαλακό και πολλές φορές χάνουμε τα ψάρια επειδή σκίζονται τα χείλια του με αποτέλεσμα να ξαγκιστρώνεται.

Οι καλύτερες ώρες για το ψάρεμα του είναι σίγουρα οι βραδυνές. Οι συλλήψεις από το σούρουπο και μετά είναι πολύ περισσότερες καθώς το κοπάδι πλησιάζει ακόμα περισσότερο στην ακτή για να βρει τη λεία του. Τη μέρα τώρα οι τσιμπιές αραιώνουν αλλά τα μεγέθη γίνονται πολύ μεγαλύτερα.

Για να βρεθούμε τώρα αντιμέτωποι με ένα «μικρό δαίμονα» το μυστικό είναι να χρησιμοποιήσουμε ανυψωτικό μέσο. Ένα float ή ένα pop up στο πάνω αγκίστρι της αρματωσιάς μας είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Τα μελανούρια κινούνται από τον αφρό και μέχρι τα μεσόνερα κυνηγώντας άλλα μικρότερα ψάρια. Γι αυτό αρκετές φορές θα παρατηρήσουμε οτι μουντάρουν το δόλωμα μας αμέσως μετά τη βολή. Δηλαδή την ώρα που κατεβαίνει πριν ακόμα πατώσει.

Τα ιδανικά δολώματα για την αλίευση του είναι δύο το φαραώ και ο ακροβάτης. Το φαραώ είναι οτι καλύτερο για τις νυχτερινές ώρες φτάνει να το δολώσουμε σε μικρά κομματάκια που ίσα ίσα να καλύπτουν το αγκίστρι μας. Ενώ ο ακροβάτης είναι σφάχτης την μέρα χάρη στη μεγάλη κινητικότητα του. Κατά την δόλωσή του θα επιλέξουμε ένα μικρό σκουλήκι το οποίο θα περάσουμε πάνω στο αγκίστρι μας ξεκινώντας από το κεφάλι και αφήνοντας 2cm - 3cm της ουράς να προεξέχουν. Η κίνηση της ουράς θα παρασύρει το θήραμα μας, που θα το περάσει για κάποιο μικρό ψαράκι με αποτέλεσμα να το «μουντάρει» χωρίς να το πολυσκεφτεί.

Μουρμούρα

Η μουρμούρα είναι σίγουρα το θήραμα με τις περισσότερες συλλήψεις στην παράκτια αλιεία. Όλοι έχουμε αναμετρηθεί μαζί του και μάλιστα πολύ περισσότερες από μια φορά. Το καλοκαίρι δε είναι η εποχή που η ριγωτή κυρία θα δώσει το παρόν στις παραλίες της χώρας μας σε πολύ μεγάλο αριθμό. Ακόμα και όταν κάνουμε μπάνιο μπορούμε να τις δούμε με γυμνά μάτια να περιτριγυρίζουν τα πόδια μας. Το κακό βέβαια είναι οτι για να την αλιεύσουμε αυτούς τους μήνες θα πρέπει να βρούμε κάποιο πολύ ερημικό μέρος. Μιας και η «Ζέρβα» έχει τις ίδιες προτιμήσεις με τους λουόμενους, δηλαδή αμμουδερούς βυθούς με σχετικά ρηχά και καθαρά νερά.

Για να την προσελκύσουμε τώρα θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε κυρίως νυχτερινές εξορμήσεις μιας και οι ημερήσιες είναι μάλλον αδύνατες λόγο κόσμου. Η ησυχία είναι μια από τις προϋποθέσεις που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας, ενώ ένας ελαφρύς κυματισμός θα λειτουργήσει ευεργετικά υπέρ μας. Τα ψιλά εργαλεία είναι υποχρεωτικά με μακρυά παράμαλλα και διάφορα χρωματιστά μπιχλιμπίδια κοντά στα αγκίστρια μας ( χάντρες, πούλιες, φώσφορα κ.α.).

Ακόμα καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε λεπτά αγκιστράκια σε μικρά νούμερα, ώστε να μην τραυματίζουμε τα σκουλήκια μας επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα ένα σίγουρο κάρφωμα βαθιά στο στόμα του ψαριού. Τέλος καλό είναι την εποχή αυτή να ψάχνουμε τα ψάρια σε διάφορα βάθη ξεκινώντας από τα πολύ ρηχά. Τις περισσότερες φορές το συγκεκριμένο θήραμα βρίσκεται να ψάχνει την τροφή του σε αποστάσεις που δε ξεπερνούν τα 10m – 15m από εκεί που σκάει το κύμα.

Όσο αναφορά τα δολώματα τώρα θα πρέπει να ξέρουμε οτι η μουρμούρα είναι ένα παμφάγο ψάρι. Θα φάει τα πάντα στο πέρασμά της φτάνει να είναι πεινασμένη. Για να την προσελκύσουμε όμως από μακρυά θα πρέπει να βάλουμε λίγη κίνηση στο οπλοστάσιο μας ή λίγο αίμα. Επομένως προτιμάμε τα λεπτά σκουλήκια που έχουν πολύ κίνηση όπως ο ακροβάτης, η τριχιά, το κόκκινο άγριο και φυσικά τον Αμερικάνο, που εκτός από κινητικότητα στο νερό διαθέτει και μπόλικο αίμα που θα μαλαγρώσει καλά την περιοχή που ψαρεύουμε. Αν τώρα θέλουμε να στοχεύσουμε στα μεγαλύτερα άτομα του είδους μερικά μικρά μονοδολάκια (εισαγωγής ή ντόπια) είναι οτι καλύτερο μπορούμε να ρίξουμε στη θάλασσα. Η πιο όμορφη ψαρευτική εποχή του χρόνου μόλις αρχίζει. Μερικές ώρες κοντά στη θάλασσα καθισμένοι σε μια καρέκλα και παρακολουθώντας τα καλάμια μας είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Το καλοκαίρι τα ψάρια έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Η ησυχία, το τοπίο και ο ήχος του κύματος σε συνδυασμό με την καλή παρέα είναι «όλα τα λεφτά»...