Η Τεχνική του ψαρέματος Bolognese
Είναι μία τεχνική που βασίζεται σε πολύ λεπτά εργαλεία. Γίνεται από λιμάνια ή από βράχια σαν το απικό, με τη διαφορά ότι στο καλάμι μας υπάρχει και μηχανισμός, για να μπορέσουμε να χειριστούμε καλύτερα ένα μεγάλο ψάρι, που μπορεί να έχει πιαστεί.
Πριν πάμε παρακάτω όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ως θαλάσσιο ρεύμα ορίζεται κάθε συνεχής κίνηση του θαλασσινού νερού προς την ίδια κατεύθυνση εντός μιας συγκεκριμένης περιοχής της θάλασσας. Πρόκειται για ένα πολύ συχνό φαινόμενο το οποίο προκαλείται από δυνάμεις που δρουν επί της μέσης ροής του υδάτινου όγκου, όπως το «σπάσιμο» των κυμάτων, ο άνεμος, η βαρύτητα, η διαφορά θερμοκρασίας και οι μεταβολές της πυκνότητας του θαλασσινού νερού λόγω της εξάτμισης και μεταβολής της αλμυρότητας. Βέβαια υπάρχει και η εκδοχή ώπου οι παλίρροιες δημιουργούν παροδικά περιοδικώς εναλλασσόμενα ρεύματα, τα λεγόμενα παλιρροϊκά τα οποία προκαλούνται από τις έλξεις της Σελήνης και του Ηλίου.
Ένα ερώτημα που μου απευθύνουν αρκετοί φίλοι ψαράδες που ξεκινούν ή ασχολούνται με την τεχνική του shore είναι για το τεχνητό που θα χρησιμοποιήσουν. Πιο συγκεκριμένα αν είναι πιο αποδοτικό το ψάρεμα με πλάνο ή το ψάρεμα με σιλικόνες. Επειδή η απάντηση εδώ δεν είναι μονολεκτική, αλλά ανοίγεται ένα μεγάλο θέμα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια όσο γίνεται πιο απλή και κατανοητή περιγραφή αυτής.
Tο καλοκαίρι για τους περισσότερους ψαράδες θεωρείται "νεκρή" περίοδος για μεσαίο spinning αφού θεωρούν ότι δε αξίζει το κόπο λόγω των αδιάφορων ψαριών και του μεγάλου αριθμού των μικρόψαρων, είναι όμως έτσι τα πράγματα; Φυσικά και όχι αφού υπάρχουν ψάρια την εποχή αυτή τα οποία δραστηριοποιούνται περισσότερο τη ζεστή εποχή του χρόνου όπως οι λίτσες, οι λούτσοι, οι κυνηγοί και τα τονοειδή.
Λίγο πολύ όσοι ασχολούμαστε με το spinning έχουμε τσακώσει κάποιο ψάρι, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα μεγάλα minnow. Τα τελευταία χρόνια, τα τεχνητά αυτά έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι στη συλλογή κάθε spinner, κάτι που είναι τελείως αντίθετο με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν τα τεχνητά αυτά όταν εμφανίστηκαν στο ελληνικό προσκήνιο, στην αρχή της δεκαετίας.
Για πολλά χρόνια το ψάρεμα με τεχνητά δολώματα ήταν συνώνυμο με τα λιμάνια. Οι περισσότεροι ψαράδες βέβαια αφιέρωναν σχεδόν αποκλειστικά το ενδιαφέρον τους στην εσωτερική πλευρά αυτού, κάτι που είναι λογικό αφού τα φώτα συγκεντρώνουν το πληθυσμό του «ψιλού» και αυτός με τη σειρά του θα προσελκύσει τους κυνηγούς.