Στήρα

Η στήρα (επιστημονική ονομασία Epinephelus costae) είναι ψάρι της οικογένειας των Σερρανίδων. Ζει σε βαθειά νερά σε φυκιάδες, αλλά και σε βράχους. Οι στήρες που είναι σε μικρό μέγεθος, μπορούν να ανέβουν στην επιφάνεια σε μικρές ομάδες. Οι μεγάλες σε μέγεθος στήρες είναι μοναχικές και καθεμία ζει στη φωλιά της, είτε σε τρύπες είτε σε φωλιές.
Είναι παρόμοιο με τα είδη του βλάχου, του ροφού, της πιγγας και της σφυρίδας. Το μήκος του φτάνει μέχρι και τα 140 εκατοστά και βάρος τα 40 κιλα. Η ράχη του έχει καστανή και σκούρα απόχρωση(περίπου μαύρη). Έχει σχεδόν ίδια μορφή στις περισσότερο γέρικες, ενώ στις νεαρότερες έχει και 5-6 σκούρες παράλληλες γραμμές, οι οποίες ξεθωριάζουν όταν το ψάρι μεγαλώσει, αλλά παραμένουν ευδιάκριτες. Επίσης τα ενήλικα έχουν και χρυσή κηλίδα πίσω και πάνω από το βραγχιακό κάλυμμα.  Σε αντίθεση με το ροφό, δεν έχει κυνόδοντες και το κάτω σαγόνι της εξέχει αρκετά.


Spinning Το μήκος του παράμαλλου.

Του Αντώνη Δρόσου

Spinning  Το μήκος του παράμαλλου.

Ένα θέμα που ενδιαφέρει πολλούς φίλους που ασχολούνται με το Spinning άλλα και τις παραλλαγές αυτού, δηλαδή το shore και το lrf είναι το μήκος που πρέπει να έχει το παράμαλλο που θα χρησιμοποιήσουν. Αυτό βέβαια όταν δεν έχουν στο μηχανισμό τους μονοκόμματη πετονιά (μάνα – παράμαλλο), αλλά νήμα και θέλουν να τοποθετήσουν στην άκρη του παράμαλλο ή έχουν κάποιο είδος πετονιά και θέλουν να βάλουν διαφορετική πετονιά στο παράμαλλό τους.

Το τελευταίο το αναφέρουμε, γιατί μπορεί να έχουμε στο μηχανισμό μας μια λεπτή πετονιά για πετάγματα και στην άκρη να θέλουμε μια χοντρότερη ή μια αόρατη. Δεν ξέρω τι είδους πετονιά χρησιμοποιείτε οι περισσότεροι για παράμαλλο, αλλά εγώ θεωρώ πως η fluorocarbon ή αλλιώς αόρατη είναι μονόδρομος. Πέρα από το χρωματισμό της, που στην ουσία είναι σα να μην φαίνεται αφού έχει παρόμοιο δείκτη με αυτό του νερού είναι πολύ ανθεκτική στα γδαρσίματα και κτυπήματα και αυτό μας εξυπηρετεί πολύ. Για πάμε τώρα να δούμε και το μήκος που πρέπει να έχει αφού πρώτα σκεφτούμε λίγο γιατί χρησιμοποιούμε παράμαλλο.

Οι βασικοί λόγοι

Το παράμαλλο το χρησιμοποιούμε βασικά για να μην είναι ορατό στα ψάρια το τμήμα κοντά στο τεχνητό, όπως θα ήταν αν είχαμε νήμα ή μία απλή πετονιά και κατά δεύτερο λόγο να έχει το τμήμα αυτό κοντά στο τεχνητό, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που επιθυμούμε. Ακόμα είναι συχνά πιο ανθεκτικό στα τριψίματα και πιο ανθεκτικό στο κόμπο. Συνεπώς η χρήση του είναι απαραίτητη και πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Για να χρησιμοποιηθεί όμως θα πρέπει να δεθεί στο νήμα ή στην άκρη της πετονιάς του μηχανισμού και για δεθεί θα πρέπει να γίνει κόμπος.

Τώρα όμως είναι που ξεκινούν τα δύσκολα. Ο κόμπος όσο καλός κι όσο λεπτός κι αν καταφέρουμε να τον κατασκευάσουμε, πάντα θα εξέχει και μπορεί να μας δημιουργεί προβλήματα κατά τη διαδικασία της ρίψης, περνώντας μέσα από τα δαχτυλίδια του καλαμιού. Άρα θα πρέπει αυτός να βρίσκεται εκτός δακτυλιδιών, οπότε έχουμε μια πρώτη απάντηση για το μήκος του παράμαλλου. Δηλαδή το παράμαλλο μας θα έχει μήκος τόσο όσο χρειάζεται, ώστε κατά τη διάρκεια της βολής να είναι εκτός δαχτυλιδιών. Αυτό σημαίνει μήκος μικρότερο από το μήκος του καλαμιού.

Αυτός είναι ο κανόνας και αυτό που ακολουθούμε στην πλειοψηφία των εξορμήσεων και ειδικά όταν χρησιμοποιούμε νήμα. Αν τώρα θεωρούμε ότι το μήκος αυτό είναι μικρό τότε σε μεγαλύτερο παράμαλλο θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο μέγεθος του κόμπου αλλά και στη διαδικασία της βολής. Επίσης αν χρησιμοποιούμε στο μηχανισμό πετονιά μπορούμε, αν καλύψουμε το λίγο μεγαλύτερο κόστος που έχει το ποιοτικό παράμαλλο, να τοποθετήσουμε μάνα - παράμαλλο ενιαίο.

ΚατηγορίαΤΕΧΝΙΚΟ
Print
Back To Top