Είναι μια απορία που έχουν πολλοί φίλοι του ψαρέματος και κυρίως οι λάτρεις του spinning. Η ερώτηση αυτή δεν είναι εύκολο να απαντηθεί, καθώς είναι αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων και κυρίως της σωστής προετοιμασίας, που μας οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Μέσα από το άρθρο αυτό, θα σας διηγηθώ την προσωπική μου εμπειρία, μέσα από το χρονικό μιας ψαρευτικής μου εξόρμησης στο ακριτικό νησί της Λέσβου.
Μεγάλη μου επιθυμία όταν ετοιμάζομαι να βρεθώ δίπλα στην γαλανή, είναι να περιηγηθώ στην φύση και να ξεφύγω από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας. Και το νησί σου χαρίζει απλόχερα το πλεονέκτημα και την ευλογία να βρίσκεσαι σε μικρό χρόνο εκεί όπου επιθυμείς. Πριν ξεκινήσω όμως την εξόρμηση μου, τηρώ ευλαβικά κάποιες συνήθειες που εδώ και χρόνια με βρίσκουν σύμμαχο στην επιτυχία του ψαρέματός μου.
Κατά αρχάς δεν παραλείπω ποτέ να μελετήσω την διάθεση του καιρού, που είναι βασικός παράγοντας και τις περισσότερες φορές καθορίζει την έκβαση του ψαρέματός μου. Όταν εκείνος μου το επιτρέψει, γίνεται η τελική επιλογή του σημείου και η προετοιμασία ξεκινάει.
Ανανέωση του παράμαλλου (φτιάχνοντας νέα αρματωσιά), έλεγχος σαλαγκιών στα τεχνητά, λίπανση του μηχανισμού για να δουλεύει άψογα την κρίσιμη στιγμή, προετοιμασία κολατσιού, γέμισμα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου, μιας και ποτέ δεν ξέρω τι θα συναντήσω στον δρόμο μου και ξεκούραση ώστε να γεμίσω ενέργεια και να ονειρευτώ όλα τα μελλοντικά σενάρια, με τις μάχες που θα αντιμετωπίσω την επόμενη ημέρα.
Πρωινό ξύπνημα, συντροφιά με ένα δυνατό καφέ και η περιπέτεια ξεκινάει. Η αλήθεια είναι ότι η οδήγηση τις πρώτες πρωινές ώρες, παρέα με ξένες επιτυχίες των 90΄s στις χωμάτινες διαδρομές, κάνει την ψυχή σου να θεραπεύεται από την καθημερινή φθορά της μεγαλούπολης. Εικόνες ήρεμες που αρχίζουν να ζωντανεύουν σιγά, σιγά με το πρώτο φως της ημέρας.
Έχω φτάσει ήδη στον πρώτο μου προορισμό. Σακίδιο στην πλάτη,καλάμι ανά χείρας και βήματα αργά και σταθερά, μιας και η φύση και ιδίως η ακροθαλασσιά δεν συγχωρεί λάθη και αδυναμίες. Επιτέλους βρίσκομαι στο σημείο που αρχικά είχα επιλέξει και όλα δείχνουν ιδανικά. Η κατεύθυνση του ανέμου σωστή, δίχτυα και επαγγελματικά καρτέρια ανύπαρκτα. Μόνο εγώ και το απέραντο γαλάζιο που αφρίζει ρυθμικά, υπενθυμίζοντας μου ότι έχει πάντα τον πρώτο λόγο.
Επιλέγω ένα τεχνητό επιφανείας με μια φυσική απομίμηση σαρδέλας και η πρώτη ήρεμη βολή ίσα, ίσα για να βραχεί το νήμα και να μαλακώσει, είναι γεγονός. Ήρεμες κινήσεις για να αρχίσουν τα χέρια να ζεσταίνονται και να ξεκινήσουν ένα χορευτικό, που κάνουν εδώ και τρεις δεκαετίες χωρίς σταματημό. Οι βολές διαδέχονται η μια την άλλη αλλά το πολυπόθητο strike δεν έρχεται.
«Υπομονή, νωρίς είναι ακόμα», σκέφτομαι νοερά, αντικαθιστώντας το δόλωμα με ένα πιο δελεαστικό, που ίσως προκαλέσει κάποιο θηρευτή. Ένα δόλωμα βυθιζόμενο, με έντονα γυαλιστερά πλαϊνά που ανακλούν το φως, έρχεται να στείλει σήματα για επίθεση από μακριά. Τώρα το νήμα έχει μαλακώσει για τα καλά και οι βολές με τα βυθιζόμενα τεχνητά είναι όντως εξωπραγματικές ακόμα και με κόντρα άνεμο. Το δόλωμα αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας και κατευθύνεται προς τον βυθό, σαν έναν έμπειρο ψαροτουφεκά που πλανάρει για να κάνει το καρτέρι του στα βαθιά. Λίγα δευτερόλεπτα υπομονή, κλείσιμο του pick up του μηχανισμού και με ήρεμες κινήσεις, που διακόπτονται από έντονα πλάγια χτυπήματα του καλαμιού, ξεκινάω την ανάκτηση του δολώματος μου προς την ακτή. Στόχος μου είναι να παραμείνω όσο πιο χαμηλά μπορώ, σίγουρα κάτω από τα μισά της υδάτινης στήλης και με τους χειρισμούς μου να παρουσιάσω ένα τρομαγμένο ψαράκι που κολυμπάει σαστισμένο, μακριά από την ασφάλεια του κοπαδιού και των βράχων της ακτογραμμής.
Η ώρα περνάει χωρίς την παραμικρή ένδειξη θαλάσσιας ζωής, κάνοντας την αλλαγή του σημείου να φαντάζει σαν την καλύτερη επιλογή. Άλλωστε τα σημάδια φαίνονται από την αρχή και επιβεβαιώνονται μέσα στο πρώτο δίωρο. Πακετάρισμα λοιπόν του εξοπλισμού, βαθιές ανάσες και ξανά πάλι το σακίδιο στην πλάτη. Ακόμα δεν έχει έρθει το μεσημέρι οπότε υπάρχει χρόνος να ελέγξω και το επόμενο σημείο που είχα ορίσει στο πρόγραμμα μου σαν δεύτερη επιλογή.
Αυτή την φορά έχω στο μυαλό μου να εξερευνήσω μια αρκετά δύσβατη και βραχώδη ακτογραμμή, οπότε πρέπει να πάρω μαζί μου μόνο τα απαραίτητα, για να μπορώ να είμαι ευέλικτος, αποφεύγοντας τα περιττά βάρη. Επιλέγω τα τεχνητά που με καλύπτουν και θα με βοηθήσουν να ψαρέψω αποτελεσματικά όλη την υδάτινη στήλη, από την επιφάνεια μέχρι τον βυθό. Παίρνω στις κασετίνες μου αρκετούς φυσικούς χρωματισμούς, μιας και τα νερά είναι πεντακάθαρα και μερικούς έντονους για το δυνατό δίωρο, πριν και μετά την δύση του ηλίου.
Έχοντας το καλάμι μου στα χέρια και φορώντας το ψαρευτικό μου γιλέκο ξεκινώ την περιήγηση μου στα βράχια, αναζητώντας το πολυπόθητο strike. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα σταματώ και κάνω βολές, ξεκινώντας από αριστερά μου και καταλήγοντας τέρμα δεξιά, σκανάροντας όλο το τερέν που απλώνεται μπροστά μου. Η ένταση του ανέμου έχει κοπάσει για τα καλά και τα αφρισμένα κύματα αρχίζουν να αλλάζουν σε απαλές ρυτίδες. Ξάφνου έχοντας καλύψει αρκετά μεγάλη απόσταση, βλέπω ένα μικρό σκάφος να πλησιάζει γοργά με κατεύθυνση προς το μέρος μου. Μέσα σε λίγα λεπτά δυο ψαροτουφεκάδες βουτούν, για να αναζητήσουν και αυτοί το μερτικό τους από την γαλανή.
«Ώρα να φεύγω» σκέφτομαι. Το να προσπαθώ να ξεγελάσω ένα αξιόλογο ψάρι έχοντας μπροστά μου τόση έντονη ανθρώπινη παρουσία, φαντάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Σκεπτόμενος όλη μου την εξόρμηση, καθώς βαδίζω προς το αυτοκίνητο, παίρνω την απόφαση να δοκιμάσω και στην τελευταία μου επιλογή. Κουρασμένος και απογοητευμένος, επενδύω πάνω στο δυνατό δίωρο της δύσης.
Τώρα πια τα βήματα είναι πιο γοργά, οι βολές έχουν σταματήσει και το τεχνητό μου κρέμεται γαντζωμένο πάνω στο bail arm του μηχανισμού μου, αδημονώντας να του δώσω μια τελευταία ευκαιρία για να μου αποδείξει την αξία του. Παίρνοντας ήρεμες ανάσες, αφού έχω φτάσει στο επιθυμητό σημείο, μελετώ το πεδίο που απλώνεται μπροστά μου. Ο βυθός είναι μεικτός με βράχια και ποσειδωνίες και από την θέση που έχω, μπορώ και ελέγχω την είσοδο ενός μικρού κολπίσκου, όπου μπαίνουν το βράδυ τα μικρόψαρα, για να προφυλαχθούν από κάθε είδους κινδύνους που ελλοχεύουν στα βαθιά.
Ο ήλιος έχει αρχίσει να αγγίζει τις βουνοκορφές και οι ακτίνες του παίρνουν το χρώμα της φωτιάς, αφήνοντας μια κόκκινη απόχρωση στην πλάση. Ευκαιρία για έντονους χρωματισμούς, σκέφτομαι έχοντας ήδη βγάλει την κασετίνα από το γιλέκο μου για την επικείμενη αλλαγή. Το χέρι αυθόρμητα πάει σε ένα τεχνητό γρήγορης βύθισης με χρωματισμό, που μπορεί και ακτινοβολεί από τον υπάρχον φωτισμό του περιβάλλοντος, προδίδοντας την παρουσία του στα μάτια των θηρευτών.
Πέρασμα στην παραμάνα και γρήγορη βολή για μην χαθεί η καλύτερη ώρα της ημέρας. Περιορισμένη φωτεινότητα, ψαράκια που τρέχουν να κρυφτούν στα ρηχά, όλα συνθέτουν το ιδανικό σκηνικό για δράση. Πρώτη, δεύτερη βολή και μπαμ ένα απότομο σταμάτημα της ανάκτησης και το ψάρι βρίσκεται να παλεύει για την ζωή του. Λίγα λεπτά μάχης και ένα όμορφος λούτσος βρίσκεται στα χέρια μου, δικαιώνοντας όλη μου την προσπάθεια. Ψάρι κοπαδιαστό που σπάνια περιφέρεται μόνο του. Γρήγορη αλλαγή τεχνητού, αφού τα ψάρια βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, σε πιο αργό σε βύθιση, ιδίου χρωματισμού αλλά πιο μακρόστενου σχήματος, προσπαθώντας να αποφύγω τυχόν κοψίματα από τα κοφτερά τους δόντια.
Και εκεί που όλα έδειχναν ότι η ημέρα θα τελείωνε άδοξα, τα ψάρια αρχίζουν να κυνηγούν και να επιτίθενται στα τεχνητά μου, χαρίζοντας μου αξέχαστες μάχες. Δυνατά κεφάλια δεξιά και αριστερά, σάλτα έξω από το νερό, ψάρια σε φρενίτιδα που επιτίθενται χωρίς ενδοιασμούς.
Ο ήλιος έχει πια χαθεί για τα καλά, παραχωρώντας την θέση του στο φεγγάρι που έχει κάνει πλέον την εμφάνιση του ολόγιομο, προσπαθώντας να επιβληθεί στο σκοτάδι που έχει απλωθεί παντού. Έχοντας ζήσει παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν, σταματώ να ψαρεύω, γνωρίζοντας ότι τα ψάρια για τους δικούς τους λόγους τρώνε με φρενήρεις ρυθμούς, μιας και η γαλανή μου έχει ήδη χαρίσει πλουσιοπάροχα τα δώρα της, ξεπληρώνοντας την επιμονή μου με όμορφες συγκινήσεις.
Άλλη μια ψαρευτική εξόρμηση είχε τελειώσει με επιτυχία. Τα ψάρια είχαν κάνει την εμφάνιση τους κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, υπενθυμίζοντας μου ότι η επιμονή σε συνδυασμό με την μελέτη όλων των παραμέτρων που συνθέτουν μια ημέρα ψαρέματος, ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για μια άκαρπη εξόρμηση.
Καλές θάλασσες σας εύχομαι φίλοι μου και να θυμάστε ότι όσο περισσότερο βρίσκεται το τεχνητό σας δόλωμα στο νερό, τόσο οι πιθανότητες να πιάσετε ένα ωραίο θήραμα, είναι με το μέρος σας!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO