Λαβράκια, μανάλια, τσιπούρες και συναγρίδες της αριστοκρατίας δεν θα πούνε όχι στο καλοδόλωμα το μοσχιό.

Η συναγρίδα τον θέλει ολόφρεσκο κι ολόκληρο.

Τέτοιους καιρούς πιάνει ρηχά εκεί που δεν πάει ο νους σου.

Στα δυο μέτρα νερό και κυνηγάει. Θα σέβρει στο ξημέρωμα κι αν δεν είσαι απίκο να την προφτάσεις θα πάει να τρυπώξει να μπλέξει τη μισινέζα γύρω - γύρω στο βράχο και τη φυκιάδα και χαιρέτα την.

Αν καταφέρεις και πάρεις την πρώτη που θα σου βαρέσει, κολλητά θα πάρεις κι άλλη πιο μουρντάρα γιατί θάχει ξεθαρευτεί. Η συναγρίδα αντίθετα με την τσιπούρα θέλει το λιανό να παίζει στο ψαροτόπι. Κάτι καλογριές, κάτι σπάρια, γυούλια, πέρκες και τα ρέστα, τα γουστάρει πολύ.

Ιδίως αυτά τα μουσμουλάκια που βράζει ο τόπος ένεκα γεννητούρια της Άνοιξης, τα κάνει μπίλιες. Κι αυτή θέλει δόλωμα μεγάλο και το φρέσκο μοσχιουδάκι που μοσχοβολάει είναι η αδυναμία της.

Εργαλείο δεν πρόκειται να λογαριάσει αν είναι χοντρό ή λιανό κι επειδή έχει αγάντα μεγάλη στα πρώτα κεφάλια και δόντια μπροστά κυνόδοντες, κανόνισε νάναι το εργαλείο ανάλογο.

Στην αρχή ότι κάνει, μετά μένει κόκαλο κι έρχεται με το βάρος της.

Δεν είναι σαν την τσιπούρα που θα σε βασανίσει μέχρι τελευταία ώρα και θα καταμασήσει το παράμαλλο.