Λαβράκι

Το λαβράκι (επιστημονική ονομασία: Dicentrarchus labrax) είναι ψάρι της οικογένειας των Μορονίδων, που απαντάται στην Μεσόγειο και στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού. Στην πατρίδα μας θεωρείται σπουδαίο θήραμα και είναι πολύ νόστιμο στο φαγητό του.

Το λαβράκι έχει σύνηθες μήκος 40 με 65 εκατοστά και βάρος 5 με 7 κιλά, ενώ μπορεί να φτάσει σε μήκος το ένα μέτρο και βάρος τα 15 κιλά. Έχει καταγραφεί ότι μπορεί να ζήσει μέχρι 15 χρόνια


Δολώματα - Το άγριο Κόκκινο Σκουλήκι.

Του Δημήτρη Ψαλιδόπουλου

Δολώματα - Το άγριο Κόκκινο Σκουλήκι.

Το δόλωμα με το οποίο θα ασχοληθούμε σε αυτό το τεύχος είναι λίγο πολύ γνωστό για την ύπαρξη του στους παράκτιους ψαράδες. Δυστυχώς όμως λίγοι από εμάς το εντάσσουμε στο οπλοστάσιο μας όταν πραγματοποιούμε κάποια εξόρμηση, παρόλο που είναι φοβερά αποδοτικό. Σίγουρα σε αυτό παίζει ρόλο η λίγο ακριβή τιμή του, αλλά να είστε σίγουροι πως αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω.

Φυσικά το σκουλήκι στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι άλλο από το Κόκκινο Άγριο. Το άγριο μοιάζει αρκετά με τον ακροβάτη και τον αμερικάνο αλλά είναι ένας εντελώς διαφορετικός οργανισμός. Έχει πολλά και μικρά ποδαράκια κατά μήκος του σώματος του ενώ το κεφάλι του είναι εντελώς ακίνδυνο κατά τη δόλωση. Το μήκος που θα το συναντήσουμε στα μαγαζιά ειδών αλιείας είναι από 10cm έως 15cm. Το χρώμα του είναι καφέ- κόκκινο και έχει την ιδιότητα να φωσφορίζει έντονα στο σκοτάδι και κατά συνέπεια μέσα στο νερό. Ψαρεύει το ίδιο καλά τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα ενώ το σώμα του είναι αρκετά σκληρό και η ποσότητα του αίματος που περιέχει είναι μπόλικη πράγμα που το κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στα ψάρια.

Αυτό που το κάνει όμως ακαταμάχητο στα μάτια των ψαριών είναι η υπερφυσική κινητικότητα του. Το κόκκινο δε σταματάει να κινείτε ποτέ, ακόμα και αν μείνει αρκετή ώρα στο βυθό. Βέβαια αυτό κάνει τη δόλωση του λίγο δύσκολη, γι’ αυτό πάμε να δούμε πως θα το περάσουμε στα αγκίστρια μας χωρίς να το τραυματίσουμε.

Δόλωση

Για να δουλέψει σωστά το συγκεκριμένο σκουλήκι θα πρέπει να το δολώσουμε με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην το χαλάσουμε.

Πρώτα από όλα θα πρέπει να ξέρουμε ότι έχει την ιδιότητα να κόβεται με τη παραμικρή δύναμη που θα ασκήσουμε πάνω στο σώμα του. Γι ‘αυτό και οι κινήσεις μας θα πρέπει να είναι μαλακές και απαλές. Δεύτερον επειδή είναι αρκετά λεπτό και τραυματίζεται πολύ εύκολα καλό είναι η βελόνα που θα χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να είναι αρκετά λεπτή και μακριά. Φυσικά όπως καταλαβαίνει κανείς χωρίς βελόνα είναι αδύνατο να το περάσουμε στα αγκίστρια μας. Αφού το τρυπήσουμε λοιπόν βάζοντας τη βελόνα μας λίγο κάτω από το κεφάλι του και βγάζοντάς τη στην ουρά του, το σώμα του σκουληκιού μας θα σφίξει αρκετά. Εκεί θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα σπρώχνοντας το με πολύ απαλές κινήσεις διαφορετικά θα το διαλύσουμε.

Από εδώ και πέρα το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περάσουμε το αρπάδι μας στη τρύπα της βελόνας και να σύρουμε πάνω στο παράμαλλο μας το δόλωμα μας.

Ψάρια

Το Άγριο κόκκινο είναι ένα σκουλήκι πασπαρτού, δεν απευθύνεται σε κάποιο συγκεκριμένο ψάρι καθώς κανένα δε μπορεί να του αντισταθεί. Μουρμούρες, σαργοί, μελανούρια, λυθρίνια και τσιπούρες είναι μόνο μερικά από τα ψάρια που θα τσιμπήσουν σε αυτό το δόλωμα χωρίς δισταγμό αν βρεθεί μπροστά τους. Φυσικά όπως όλα τα πράγματα έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους έτσι και στη περίπτωση μας θα πρέπει να προσέξουμε πολύ τη ψιλαδούρα. Χάρη στη κινητικότητα του αλλά και στις μεγάλες ποσότητες αίματος που διαθέτει μαλαγρώνει άψογα το σημείο που ψαρεύει. Με αποτέλεσμα όλο το λιανό να συγκεντρώνεται δίπλα του και να το «ξεφτιλίζει» μέσα σε δευτερόλεπτα. Επομένως δεν μπορούμε να το χρησιμοποιούμε σε μέρη που κρατάνε μικρόψαρα γιατί το μόνο που θα πετύχουμε είναι να σπαταλήσουμε άδικα το δόλωμά μας.

Συντήρηση

Η συντήρηση του κόκκινου είναι λίγο δύσκολη μιας και πρόκειται για ένα αρκετά ευαίσθητο σκουλήκι. Θα το διατηρήσουμε είτε μέσα σε θαλασσινό νερό αλλάζοντας το συχνά, είτε στο υλικό που υπάρχει μέσα στο κουτάκι αγοράς του βρέχοντάς το με θαλασσινό νερό ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Η θερμοκρασία που θα το φυλάξουμε παίζει σημαντικό ρόλο για την επιβίωση του καθώς δεν πρέπει να μεταβάλλεται. Η καταλληλότερη είναι από τους 8 έως τους 14 βαθμούς κελσίου. Αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι ακόμα και αν τα κάνουμε όλα τέλεια ο μέγιστος χρόνος που θα μείνει ζωντανό είναι μια βδομάδα. Φυσικά αυτό δε χρειάζεται να μας αγχώνει μιας και το κόκκινο δουλεύει μια χαρά και κατεψυγμένο. Θα πρέπει όμως να το καταψύξουμε αμέσως μόλις «αποδημήσει εις κύριον» ακολουθώντας μια διαδικασία. Θα απλώσουμε πρώτα τα σκουλήκια μας σε μια χαρτοπετσέτα και θα τα σκεπάσουμε με άλλη μία.

Αφού τα αφήσουμε έτσι για 15 περίπου λεπτά ώστε να τραβήξουμε τα υγρά τους, θα τα τοποθετήσουμε σε ένα μικρό μπολάκι με λίγο χοντρό αλάτι από πάνω και θα τα βάλουμε κατευθείαν στη κατάψυξη. Με αυτό τον τρόπο το δόλωμα μας θα είναι ετοιμοπόλεμο μέχρι την επόμενη εξόρμηση μας. Το άγριο κόκκινο θα το συναντήσουμε σε εξειδικευμένα μαγαζιά ειδών αλιείας. Δεν υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες και η ανεύρεσή του είναι σχετικά δύσκολη. Γενικά είναι ένα σπάνιο δόλωμα και σε περίπτωση που το βρούμε καλό θα είναι να μην χάσουμε την ευκαιρία να το δοκιμάσουμε.

Προσωπικά στη τελευταία μου εξόρμηση με αντάμειψε μα μια όμορφη τσιπούρα σε πρωινό ψάρεμα.

ΚατηγορίαΔΟΛΩΜΑΤΑ
Print
Back To Top