Αλάθητος ο μοσχιός και στα κυνηγιάρικα.

Αυτό κι αν είναι "γεγονότο"...

Αυτά τα ζουλάπια που δε τα λογαριάζεις πως θα βαρέσουνε τέτοια δολώματα μυστήρια, έτσι και μπούνε στην ψαρεύτρα και στα σημάδια σου, μην εκπλαγείς απ’ τις προτιμήσεις τους. Γουφάρια και μαγιάτικα ιδίως, θα τον τιμήσουνε το μοσχιό και δε θα τον προσπεράσουνε νάσαι σίγουρος. Ρώτα όποιονε απ’ τους παλιότερους θες κι άμα σου πει πως ο μοσχιός δεν είναι καλοδόλωμα σφύρα μου. Τι νομίζεις δόλωνε ο κόσμος τους καιρούς που πέρασαν και ξεχάστηκαν; Φαραούς και ολλανδούς;

Πέραν το λοιπόν απ’ τα περατζάνικα που δεν έχουνε σπίτι μόνιμο και δε 

μπορείς να τα υπολογίσεις, όλα τα υποδέλοιπα άξια λόγου και της αριστοκρατίας είναι στόχος και το μοσχοχτάποδο το γουστάρουνε πολύ.

Ιδίως αν τόχεις κι ανάλογα πατενταρισμένο απάνω στην αρματωσιά και προκλητικό και μοιάζει χαψιά ολόκληρη λαχταριστή.

Αρκεί νάναι και τα εργαλεία καθώς πρέπει όμως και ο τόπος βολικός.

Και φυσικά ο ψαράς ξύπνιος, γιατί έτσι και είναι κανάς χαλβάς και κοιμάται όρθιος, κλάφτα Χαράλαμπε. Ο μοσχιός είναι δόλωμα που δεν πρόκειται να λαθέψει έτσι και τύχει στην περίσταση και στο διάβα του ψαριού. Τώρα το αν το τσακώσεις ή όχι, είναι άλλη υπόθεση και το λέω γιατί μπορεί να στέκεις με τις ώρες για ένα και μοναδικό ψαράκι και όταν επιτέλους απαντηθείτε, να φάει μίζερα και να το χάσεις. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.

Εντέλει άμα δίνεις βάση στους παλιότερους δεν έχεις να χάσεις. Ίσως ολίγον απ’ τον εγωισμό σου έτσι και είσαι ιδιότροπος άνθρωπος, αλλά αυτό δεν βλάπτει στις ψαροσύνες μη νοιάζεσαι. Έτσι και ρωτήσεις παράδειγμα τσιπουράδες καλούς θα σου πούνε πως τώρα, τέτοια εποχή, οι τσιπουράκλες την πάνε την πορφύρα και τον ψωλιάγκο σφεντόνα ενώ πριν αδειάσουνε βαράνε στα μαλακά.

Στα σκληρά τα δολώματα είναι πιο μουρντάρικα τα ψάρια αυτή την περίοδο κι ο μοσχιός συγκαταλέγεται στα σκληρά.

Ο καθένας το κουμάντο του τέλος πάντων και όπως γνωρίζει.