Τα μεγαλύτερα μεγέθη θα καταπιούν πιο εύκολα τα μικρά δολώματα
Μεγάλο δόλωμα, μεγάλο ψάρι, λέει μία ψαράδικη παροιμία, θέλοντας να αποδείξει ότι όσο πιο μεγάλο είναι το δόλωμα, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το ψάρι που θα πιαστεί. Είναι όμως έτσι και στην πραγματικότητα;
Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι, μία εποχή που θεωρείται από τις κορυφαίες για το ψάρεμα με την τεχνική του Heavy Casting. Οι συλλήψεις των ψαριών που καταγράφονται είναι πολλές και σε συνδυασμό με τα αξιόλογα μεγέθη που συναντάμε, επιβεβαιώνονται όσα αναφέρω παραπάνω. Και αυτή την εποχή, η ζωντανή σουπιά αποτελεί το νούμερο ένα δόλωμα για το ψάρεμα αυτής της τεχνικής, κάνοντας την διαφορά σε σχέση με τις νωπές και τα υπόλοιπα δολώματα. Το φθινόπωρο, όπως και οι αρχές του χειμώνα, πέραν ότι αποτελούν πολύ καλές περιόδους για ψάρεμα, είναι και οι εποχές που οι σουπιές υπάρχουν σε μεγάλη αφθονία, με αποτέλεσμα να βρίσκουμε εύκολα σε καταστήματα ειδών αλιείας, αλλά και να μπορούμε να τις περισυλλέξουμε και μόνοι μας. Το καλοκαίρι όμως οι σουπιές είναι δυσεύρετες και συχνά βρίσκουμε μόνο πολύ μικρά μεγέθη. Είναι αυτές ιδανικές;
Αρματωσιά με δύο μικρές σουπιές.
Μεγάλες vs Μικρές σουπιές
Από συζητήσεις που έχω κάνει με πολλούς ψαράδες που αγοράζουν σουπιές, έχω διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι αποφεύγουν να δολώνουν μικρές και συνήθως επιλέγουν αυτές, που το μήκος τους κυμαίνεται από τα 15 έως τα 20 εκατοστά. Η άποψη τους για αυτή την επιλογή, έχει να κάνει λίγο και με την γνωστή παροιμία που αναφέρω στην αρχή του άρθρου, θεωρώντας ότι οι μικρές υστερούν σε αποδοτικότητα. Υπάρχει όμως και η αντίπερα όχθη, που έχουν διαφορετική γνώμη και αναφέρομαι σε όσους ψαρεύουν μόνοι τους τις σουπιές και δεν έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν το μέγεθος που θέλουν. Έτσι υπάρχουν φορές που οι σουπιές είναι αρκετά μικρές και η χρήση τους για δόλωμα, είναι αναγκαστική. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα ανάμεσα σε αυτές τις δύο περιπτώσεις;
Πολλοί θεωρούν ότι μία μεγάλη σουπιά θα κάνει πιο έντονη την παρουσία της στο βυθό σε σχέση με μία μικρότερη, δηλαδή ότι ένα ψάρι θα εντοπίσει πιο εύκολα μία μεγάλη σουπιά από μία μικρή. Τα αρπακτικά διαθέτουν ικανότητες ώστε να εντοπίζουν την τροφή τους και στην περίπτωση μας τις σουπιές, ακόμα και όταν αυτές παραλλάσσονται ή θάβονται στην άμμο. Ο μόνος παράγοντας που υπερτερεί σε μία μεγάλη σουπιά σε αυτό τον τομέα, είναι ότι σε μερικές περιπτώσεις που υπάρχουν φυσικά εμπόδια στο βυθό ή μικρή σουπιά θα κρυφτεί πιο εύκολα κάτω από κάποια πέτρα σε σχέση με μία μεγαλύτερη, ώστε να γίνεται λιγότερο αντιληπτή από τα ψάρια. Οπότε το μέγεθος δεν είναι αυτό που θα παίξει το πιο καθοριστικό ρόλο στις προτιμήσεις των ψαριών, αφού από την στιγμή που θα την εντοπίσει, δεν θα αρνηθεί να την φάει λόγω μεγέθους. Αυτό αποδεικνύεται και από τις πολλές συλλήψεις που έχουν καταγραφεί, αρκετά μεγάλα μαγιάτικα με το βάρος τους να υπερβαίνει τα 10 κιλά, έχουν πιαστεί σε πολύ μικρά δολώματα.
Δολώνοντας δύο μικρές σουπιές στην ίδια αρματωσιά, όλα μπορούν να συμβούν.
Από την στιγμή που το ψάρι θα εντοπίσει και θα επιτεθεί στο δόλωμα, οι πιθανότητες στο να πιαστεί στα αγκίστρια της αρματωσιάς μας, είναι επίσης διαφορετικές ανάλογα το μέγεθος του δολώματος. Για να δολώσουμε μία μεγάλη σουπιά σωστά, θα χρησιμοποιήσουμε αρματωσιά που διαθέτει τρία μεγάλα αγκίστρια, από τα οποία τα δύο τοποθετούνται στο κεφάλι και το ένα στο πίσω μέρος. Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να καρφωθεί το ψάρι, αλλά και να το φέρουμε με ασφάλεια στην ακτή, από την περίπτωση που έχουμε δολώσει μία μικρή, για την οποία χρησιμοποιούμε αρματωσιά με δύο αγκίστρια. Βέβαια αυτό ισχύει μόνο όταν το ψάρι είναι μεγάλο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση τα τρία μεγάλα αγκίστρια, μπορεί να φανούν αρκετά μεγάλα για τα βάλει στο στόμα του μαζί με το δόλωμα ένα μικρό ψάρι. Αντίθετα η μικρή σουπιά σε και στις δύο περιπτώσεις, θα μας δώσει περισσότερες πιθανότητες να πιάσουμε κάποιο ψάρι είτε αυτό είναι μεγάλο είτε μικρό, αφού θα βάλει πιο εύκολα μέσα στο στόμα του, τα δύο μικρά αγκίστρια.
Μπορεί λοιπόν όλα τα παραπάνω κατά κάποιο τρόπο να παρουσιάζουν τις μικρές σουπιές, ως ιδανικότερες για αυτό το ψάρεμα, αλλά και αυτές υστερούν σε κάποιο βασικό τομέα όπως ο χρόνος παραμονής τους στο βυθό. Όσο μεγαλύτερη είναι μία σουπιά, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο χρόνος που μπορεί να παραμείνει ζωντανή στο βυθό. Αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο υστερούν αρκετά οι μικρές σουπιές, αφού είναι εξαιρετικά ευάλωτες, μιας και κινδυνεύουν από περισσότερους εχθρούς. Χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, θα γίνει εύκολος στόχος ενός μικρού ψαριού που το βάρος δεν ξεπερνά τα 500 γραμμάρια, αφού θα την σκοτώσει με μεγάλη ευκολία και στην συνέχεια θα την φάει αυτή ή τα μικρότερα είδη. Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές και χωρίς να έχουμε κάποια ένδειξη για οτιδήποτε, εμείς συνεχίζουμε να ψαρεύουμε χωρίς δόλωμα και να αναρωτιόμαστε γιατί δεν τσιμπάει. Ενώ, οι μεγάλες του είδους μπορούν να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο και να αντέξουν ακόμα και ολόκληρη την ημέρα, μέχρι και να ψαρευτούν και την επόμενη. Όλα τα παραπάνω ασφαλώς και δεν αποτελούν κανόνα, αφού κανόνες στο ψάρεμα δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν ποτέ. Αποτελούν προσωπικές απόψεις και εμπειρίες φίλων ψαράδων, που έχουμε αποκομίσει μέσα από τα ψαρέματα.
Ένα ακόμα ψάρι που κατάπιε το δόλωμα.
Αρματωσιά για μικρή σουπιά
Για να μπορέσουμε να ψαρέψουμε σωστά χρησιμοποιώντας μικρές σουπιές, θα πρέπει να τις δολώσουμε σωστά, επιλέγοντας την κατάλληλη αρματωσιά και πάνω από όλα δείχνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην όλη διαδικασία, αφού είναι εξαιρετικά ευαίσθητες. Δολώνοντας ένα μικρό δόλωμα με μια αρματωσιά που διαθέτει τρία μεγάλα αγκίστρια, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να την σκοτώσουμε, αφού λόγω του βάρους αλλά και του μεγέθους των αγκιστριών, θα του περιορίσουμε την ελευθερία των κινήσεων του, με αποτέλεσμα να ψοφήσει άμεσα. Έτσι θα κατασκευάσουμε αρματωσιά με δύο αγκίστρια, τα οποία θα είναι δεμένα σε σειρά το ένα πίσω από το άλλο, χρησιμοποιώντας για παράμαλλο, πάντα νήμα (λόγω βάρους της πετονιάς).
Επιλέγουμε αγκίστρια υψηλής ποιότητας και αντοχής, που είναι κατασκευασμένα από υλικό με χαμηλό βάρος ώστε να μην επιβαρύνουν το δόλωμα, με το πρώτο που βρίσκεται μπροστά στην αρματωσιά να είναι μεγαλύτερο από το πίσω, το οποίο θα είναι συρόμενο και λίγο μικρότερο. Η κατασκευή της συγκεκριμένης αρματωσιάς είναι πολύ απλή, αρκεί να δέσουμε το πρώτο αγκίστρι στην μία άκρη του παράμαλλου και στην συνέχεια να περάσουμε το νήμα μέσα από την τρύπα του δεύτερου αγκιστριού, το οποίο θα δέσουμε με πετονιά ώστε να κινείται πάνω στο παράμαλλο. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούμε να επιλέξουμε το άνοιγμα της απόστασης που θέλουμε να έχουν τα δύο αγκίστρια μεταξύ τους, για να το ρυθμίζουμε ανάλογα το μέγεθος τις κάθε σουπιάς.
Μία συναγρίδα που πιάστηκε με μικρή σουπιά.
Ο τρόπος που θα δολώσουμε δεν έχει καμία διαφορά με αυτόν που δολώνουμε τα μεγαλύτερα δολώματα, ενώ για δική μας ευκολία, καλό είναι να μεγαλώσουμε την απόσταση ανάμεσα στα δύο αγκίστρια ώστε να μας διευκολύνει και να δολώσουμε σωστά. Πρώτα θα ξεκινήσουμε με το μεγάλο αγκίστρι το οποίο θα καρφώσουμε στο κεφάλι, με φορά προς τα πάνω ή προς τα κάτω (όπως θέλει ο καθένας), προσέχοντας πάντα να μην αγκιστρώνουμε το φυσητήρα ώστε να μπορεί να αναπνέει και το δεύτερο αγκίστρι στο πίσω μέρος του σώματος, καρφώνοντας ελαφρά στην άκρη και το κόκκαλο ώστε να μην απαγκιστρωθεί κατά την μεταφορά της. Τέλος το μόνο που απομένει να κάνουμε, είναι να ρυθμίσουμε το μήκος της απόστασης των δύο αγκιστριών, ώστε να στέκονται σωστά πάνω στο δόλωμα, διαφορετικά κινδυνεύουν να φύγουν.
Αρματωσιά για πολύ μικρές σουπιές
Υπάρχουν φορές που οι σουπιές που καταφέρνουμε να πιάσουμε είναι εξαιρετικά μικρές, σε σημείο που αναρωτιόμαστε και εμείς οι ίδιοι αν είναι εφικτό να δολωθούν. Η παρακάτω αρματωσιά αποτελείται από δύο αγκίστρια και αφορά αυτές τις περιπτώσεις, αποδίδοντας μία μεγάλη πρόκληση για κάθε ψάρι. Η «έμπνευσή» μου για την κατασκευή της, προήλθε από την γνωστή αρματωσιά που χρησιμοποιούμε στο casting και ονομάζεται wishbone, μία αρματωσιά που αποτελείται από δύο αγκίστρια τα οποία ψαρεύουν το ένα δίπλα στο άλλο. Κάτι ανάλογο σκέφτηκα να κάνω, σε κάποιο ψάρεμα που ήμουν αναγκασμένος να χρησιμοποιήσω δύο πολύ μικρές σουπιές, αφού δεν είχα άλλα δολώματα για να συνεχίσω το ψάρεμα μου.
Μικρή σουπιά δολωμένη με δύο αγκίστρια.
Έτσι θεώρησα ότι ήταν προτιμότερο να δολώσω και τις δύο μαζί, παρά την μία που σίγουρα δεν είχε καμία τύχη, αφού μπορούσε να την φάει ακόμα και ένας σπάρος. Την κατασκευή της συγκεκριμένης αρματωσιάς, σας την έχω παρουσιάσει στο παρελθόν μέσο του περιοδικού μας, μία διαδικασία πολύ απλή και εύκολη που μπορεί να εφαρμοστεί και στην παραλία. Κόβουμε ένα κομμάτι νήματος για το παράμαλλο με μήκος περίπου 60-80 εκατοστά και δένουμε ένα αγκίστρι σε κάθε άκρη. Και σε αυτή την περίπτωση επιλέγουμε υψηλής ποιότητας αγκίστρια ώστε να είναι ελαφριά και συνάμα ανθεκτικά. Αφού δέσουμε τα αγκίστρια, τα τοποθετούμε παράλληλα και αφήνοντας από την άκρη 15 εκατοστά περίπου πραγματοποιούμε τριπλό κόμπο, ώστε να ενώσουμε τα δύο νήματα μαζί. Σφίγγουμε καλά, και κόβουμε το ένα από τα δύο νήματα πίσω από τον κόμπο, ώστε να μεγαλώσει το παράμαλλο.
Όπως σας είπα παραπάνω, θα δολώσουμε μία σουπιά σε κάθε αγκίστρι, το οποίο θα περάσουμε στο πίσω μέρος του σώματος, τρυπώντας και το κόκκαλο στην άκρη. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να δείξουμε ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην τραυματίσουμε θανάσιμα, αυτά τα τόσο ευαίσθητα δολώματα.
Αρματωσιές για μικρά δολώματα.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
- 1) Οι μικρές σουπιές μπαίνουν ολόκληρες στο στόμα του ψαριού και δίνουν σίγουρο κάρφωμα.
- 2) Οι μικρές σουπιές είναι πολύ πι ευαίσθητες στο δόλωμα αλλά και στην διατήρηση.
- 3) Ποτέ δεν διατηρούμε μικρές σουπιές μαζί με μεγάλες, γιατί συχνά ακόμα και στην μεταφορά, οι μεγάλες τρώνε τις μικρές. Και αυτό μας κοστίζει δόλωμα.
- 4) Οι μικρές σουπιές δεν αντέχουν πολλές ώρες στο αγκίστρι γιατί γίνονται εύκολος στόχος από μικρόψαρα και καβούρια.
- 5)Αν έχουμε διαφορετική επιλογή δολωμάτων, όπως ζωντανά πλοκάμια χταποδιού, ή ολόφρεσκα, καλό είναι να αφήνουμε τις πολύ μικρές σουπιές να ζούνε για να έχουμε και του χρόνου.
- 6) Το καλοκαίρι η συλλογή ζωντανής σουπιάς είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
- 7) Νεκρή, η μικρή σουπιά καλό είναι να δολώνεται περαστή μέσα στο αγκίστρι.
- 8)Αν τελειώσαμε το ψάρεμά μας καλό είναι να απελευθερώνουμε τις μικρές σουπιές, που έζησαν ή περίσσεψαν, γιατί μετά την κατάψυξη θα είναι ακατάλληλες αντίθετα με τις μεγαλύτερες.
- 9) Πολλοί είναι αυτοί που προτιμάνε τα σουπάκια από τις μεγαλύτερες.
- 10) Τα σουπάκια, δίνουν πιο εύκολα και άλλα ψάρια όπως τσιπούρες μεγάλα λυθρίνια, ακόμα και σαργούς.
Ακόμα και ένα αγκίστρι είναι αρκετό για να σιγουρέψει το ψάρι, αρκεί να αγκίστρι καρφωθεί στο σωστό σημείο.
