Περιοδικό Ψάρεμα : Κέφαλος

...Έτσι με τον καιρό άρχισα να δοκιμάζω τεχνικές, που για την εποχή θεωρούνταν νέες στην Ελλάδα και δεν είχαν μεγάλη απήχηση. Δυστυχώς η εύρεση σωστού εξοπλισμού για την ορθή άσκηση της τότε νέας  τεχνικής ήταν αδύνατη, πόσο μάλλον η παρέα ατόμων, που θα τους ενδιέφερε να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό από αυτά που μέχρι τότε γνώριζαν.

Θα μου πείτε γιατί να αναφέρω ένα ψάρι που δεν τρώγεται στις σελίδες του περιοδικού μας. Από την μία θεωρώ χρέος μου να κρούω ξανά και ξανά τον κώδωνα κινδύνου και αφετέρου ακόμα και η ενημέρωση ενός και μόνο ανθρώπου που δεν γνωρίζει την ύπαρξή του, μπορεί να σημαίνει την διάσωση μιας ζωής από ενδεχόμενο κίνδυνο. Από την άλλη με τους ρυθμούς που εξαπλώνεται, σύντομα θα μπει και στην ζωή πιο βόρειων περιοχών της Ελλάδας που ίσως να μην τον έχουν ξαναδεί, οπότε για καλό γίνεται. Εγώ ήδη έχω πιάσει δεκάδες με βάρκα στα νερά της Ίου, Αμοργού και Κρήτης, καθώς και δύο μεγάλους παράκτια στην Αμοργό και στην Μάνη. Τα ψάρια εξαπλώνονται και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε ανάλογα.

Η βασική αρχή της τεχνικής του surfcasting, στηρίζεται όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε στην «Ηράκλεια» δύναμη των κυμάτων. Η φυσιολογική εξουδετέρωση της ενέργειας τους, ερχόμενα προς την ακτή, οξυγονώνουν και εμπλουτίζουν την περιοχή με διάφορα ωφέλιμα συστατικά. Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό από μόνο του δεν είναι πάντα αρκετό για να καταφέρουμε να βάλουμε στο ψυγείο μας μερικά εκλεκτά ψάρια.

Kαλοκαίρι περπατημένο και ζέστα μπόλικη.

Ισχυρά μελτέμια, παιδιά της τραμουντάνας, φρόντιζαν να καταλαγιάζουν τις υψηλές θερμοκρασίες σε ανεκτά για την εποχή επίπεδα.

Οι παραθεριστές απολάμβαναν την θάλασσα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο με κάθε δυνατό τρόπο.

Απ’ το πρωινό τους μπάνιο στα κρυστάλλινα γαληνεμένα νερά και την μεσημβρινή μάσα και βόλτα πλατσουρίζοντας στο κυμοθάλασσο, ως το απογευματινό κολύμπι στο ηλιοβασίλεμα και τον περίπατο στην ακρογιαλιά. Ως εκεί όλα έβαιναν καλώς.

Μόλις όμως σουρούπωνε κι έπαιρνε να μοιάζει ο κόρφος ο αρτεμησιακός χαρτι να γράψεις θαρρείς απάνω του και λαδιά πυροφανατζίδικη, ο κόσμος όλος κι ο ντουνιάς σεληνιαζότανε και το σκηνικό άλλαζε.

Μεγάλες τσιπούρες γιαλό, χειμώνα, καλοκαίρι, άνοιξη και φθινόπωρο! Μύθος ή πραγματικότητα; Μακάρι νάξερα. Αυτό που ξέρω καλά είναι πως οι εποχές άλλαξαν, γιατί όχι και τα ψάρια ρότα και συνήθειες! Βλέπεις φέτος ένα χειμώνα να σε γονατίζει και του χρόνου νέτα κι από Χριστούγεννα καλοκαίρι!