Είναι φορές που τα ψάρια απλά δεν τρώνε με τίποτα. Είναι βαριεστημένα, νωθρά, ανόρεχτα. Σε καμία περίπτωση δεν επιτίθενται σε κάτι γρήγορο όπως ο πλάνος μας. Όμως υπάρχει μια κατηγορία τεχνητών που ίσως μας δώσει κάποιες ακόμα ευκαιρίες. Το inchiku!
Τι είναι το inchiku
Κανονικά πρόκειται για μια κατηγορία τεχνητών που χρησιμοποιούνται κάθετα από βάρκα! Μιμείται μάλιστα κάποιο ψάρι που παλεύει με κάποιο κεφαλόποδο! Αυτή την «παράσταση» βλέπει το μεγάλο αρπακτικό και σπεύδει να επιτεθεί στα δυο «απασχολημένα» απρόσεχτα υποψήφια γεύματα!
Βάθος και χρήση
Για αρχή θα πρέπει να μιλήσουμε λίγο για το βάθος και τον τόπο που θα το χρησιμοποιήσουμε. Σε καμία περίπτωση δεν ξεκινάμε να πούμε ότι πάμε για inchiku σε πολύ ρηχά σημεία. Γενικά όπου έχουμε πάρει ψάρι μικρό ή μεγάλο, έχει γίνει σε τόπους όπου διατηρούν κάποιες προϋποθέσεις. Για αυτό περιληπτικά αναφέρω ότι καλό είναι να γνωρίζουμε κάποιο τόπο που τα νερά να κρεμάνε αμέσως ώστε να μπορούμε να ψαρέψουμε σε μεγαλύτερο μήκος. Το βάθος δεν είναι απαραίτητο να είναι χαοτικό. Για την ακρίβεια το μεγάλο βάθος θα μας περιορίσει εφόσον θα μεγαλώσει πολύ την γωνία απόστασης από το τεχνητό μας και έτσι θα ψαρεύουμε πολύ λίγο ακόμα και σε μακρινές βολές. Ένα βάθος της τάξης των 20 – 30 μέτρων είναι περισσότερο από ιδανικό και αν συνοδεύεται από βυθό με τραγάνες που να έχουν ζωή, είναι το τέλειο. Σε νέτους βυθούς ta inchiku δεν πολυδουλεύουν, ενώ σε ζωντανούς βυθούς θα τραβήξουν την προσοχή και από άλλα μικρόψαρα που θα πλησιάσουν, δίνοντας ένα ολοκληρωμένο σκηνικό! Σε βραχώδεις τόπους το αποτέλεσμα είναι δεδομένο, φτάνει να μην τα κλάψουμε από σκάλωμα. Γενικά τα τεχνητά αυτά δεν σκαλώνουν σε βράχια, ειδικά τα μοντέλα με τα μικρότερα αγκίστρια. Οι μόνοι τρόποι να τα χάσουμε είναι είτε να χωθούν ανάμεσα σε δύο πέτρες, κάτι που είναι και τελεσίδικο, είτε να πέσουν σε παραγάδι, δίχτυ και λογής άλλα παρατημένα εργαλεία όπου και πάλι θα μας το «κοστολογήσουν».
Τα inchiku που θα προτιμήσουμε
Με τα inchiku έχω παρατηρήσει ότι σε κάποιους τόπους και με συννεφιά, τα ψάρια αρέσκονται σε φωσφορούχα inchiku, ενώ σε άλλους τόπους σε ροζ ή πορτοκαλιές αντανακλάσεις. Γενικότερα όμως επιβάλλεται η συνεχής δοκιμή χρωματισμών και τύπων προκειμένου να βρούμε ποιος θα υπερπηδήσει τις αναστολές τους και θα τα κάνει να ανοίξουν το στόμα τους. Το βάρος του inchiku έχει άμεση σχέση με το βάθος που θα ψαρέψουμε και γενικά τις συνθήκες που επικρατούν, όπως επίσης και τις δυνατότητες του καλαμιού μας. Τα βασικά βάρη για ψάρεμα shore jigging με Inchiku είναι τα 60 με 80 γραμμάρια ενώ ανάλογα τον τόπο και το καλάμι μπορούμε να ανέβουμε και στα 100 και 120. Από σχήματα το αφήνουμε πάνω σας. Απλά να γνωρίζετε ότι τα ωοειδή απευθύνονται σε πάτο κυρίως ενώ κάποια πιο μακρόστενα είναι μανούλες και σχεδιασμένα για παλαμίδες, ντάσκες, ακόμα και μανάλια.
Τα ψάρια που αναζητάμε
Γενικά το τεχνητό αυτό έχει σχεδιαστεί από τους Ιάπωνες για ψάρια του βυθού και μάλιστα κόκκινα. Και φυσικά σε συναγρίδες, φαγκρόπουλα και τσαουσόπουλα, τα τεχνητά αυτά διαπρέπουν, όμως και τα «μαύρα ψάρια» όπως στήρες, ροφόπουλα και σφυριδοπούλες, παθαίνουν «ίλιγγο» μόλις το δουν. Πιο αναλυτικά τα περισσότερα Inchiku απευθύνονται και συλλαμβάνουν κυρίως συναγρίδες, στήρες, φαγκρόπουλα, σκορπίνες και από σπόντα κάποια αφρόψαρα όπως παλαμίδες, ντάσκες και κυνηγούς που θα βαρέσουν συνήθως στο «πέσιμο», καθώς και πιο σπάνια, μαγιάτικα.
Εξοπλισμός
Εδώ είναι και το σημαντικό της υπόθεσης αφού ο εξοπλισμός θα κρίνει στο 100% αν θα επιτεθεί το ψάρι και θα μας κάνει το ψάρεμα πιο εύκολο και αποδοτικό. Για αρχή Inchiku με σκληρό καλάμι shore jigging δεν γίνεται και αν γίνεται τότε δεν πρέπει να περιμένουμε το τέλειο αποτέλεσμα. Και η έννοια «σωστό» έχει να κάνει τόσο με την κίνηση που αποκτάει το τεχνητό μας από τον σωστό εξοπλισμό όσο και την αποδοτικότητα αυτής. Για αρχή το καλάμι μας θα πρέπει να είναι σχετικά παραβολικό και να ταλαντεύει σωστά τον πλάνο. Οπότε τα πολύ fast καλάμια τινάζουν έντονα το τεχνητό αυτό, μη αποδίδοντάς του την σωστή κίνηση. Ο μηχανισμός μας να έχει πολύ γραμμικά φρένα ώστε να υποστηρίζει και να προστατεύει τα λεπτά και ευαίσθητα υλικά κατασκευής της αρματωσιάς. Μιλάω για το νήμα που είναι λεπτό και το fluorocarbon leader που είναι και αυτό λεπτό. Γενικά καλάμια για πιο light shore jigging καταστάσεις με το βάρος του Inchiku να φτάνει σχεδόν στο όριο του casting weight του καλαμιού είναι το ιδανικό.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι στην αρχή ξεκίνησα το inchiku με τον κοινό εξοπλισμό shore jigging με πάχους P.E. #3 και παράμαλλα 0.50 – 0.55 fluorocarbon. Τώρα που μιλάμε έχω ήδη υπερπηδήσει σε νήμα διαμέτρου P.E. 2 που αν και φαντάζει πολύ λεπτό δίνει πλεονέκτημα μεγάλο τόσο σε ταχύτητα βυθίσματος, όσο και στη κίνηση του inchiku. Για παράμαλλο fluorocarbon προτείνω να παραμείνετε κάτω από τα 0.50mm και πιο συγκεκριμένα 0.45 με 0.50 το πολύ. Τώρα όσον αφορά την λεπτότητα των εργαλείων, δεν πρέπει να φοβάστε ότι δεν θα μπορέσετε να αντιμετωπίσετε κάποιο μεγάλο ψάρι. Το παραβολικό καλάμι και τα φρένα του μηχανισμού, ακριβώς αυτό το ρόλο παίζουν, δηλαδή να εξαντλήσουν ακόμα και μεγάλα ψάρια χωρίς αυτά να καταφέρουν να κόψουν το παράμαλλο. Τα μόνα ψάρια που θα μας φέρουν σε μειονεκτική θέση είναι τα μαύρα που θα πρέπει αν αιφνιδιαστούν και να ανασηκωθούν άμεσα, ενώ και τα σκαλώματα θα μας στερήσουν πιο εύκολα τα τεχνητά μας. Παρόλα αυτά και η χρήση με το κανονικό μας σύνολο shore jigging είναι δυνατή, με όποιο περιορισμό σε κίνηση και απόδοση επιφέρει.
Ψαρεύοντας
Η τεχνική για να φάει κάποιο από τα ψάρια στόχους διαφέρει όπως είπαμε από τα γνωστά High pitch χτυπήματα που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι κατά κόρον. Εδώ οι κινήσεις μας θα πρέπει να είναι λίγο πιο ήπιες. Δηλαδή μεγάλα και σταθερά «χτυπήματα» στο inchiku που σκοπό έχουν κυρίως να του δώσουν κίνηση και όχι ένταση και ταυτόχρονα να δώσουμε αρκετό χρόνο ώστε το inchiku μας να ξαναβυθιστεί στο αρχικό του σημείο. Επίσης συνεχόμενα χαμηλής έντασης χτυπηματάκια ταυτόχρονα με μάζεμα και ξανά απελευθέρωση του Inchiku αποδίδει και πάλι θαυμάσια.
Τέλος και το ακανόνιστο παίξιμο του inchiku, δηλαδή διαφορετικής έντασης και κίνησης ανασηκώματα, καθώς και πότε λίγο πιο νευρικά και πότε πολύ αργά και νωχελικά, είναι τρόποι που συχνά ανταποκρίνονται τα ψάρια που μας απασχολούν. Γενικά πρέπει να ξέρετε πως τα κόκκινα ψάρια αρέσκονται σε χαμηλής έντασης κινήσεις και θα νιώσουμε ξαφνικά να σταματάει το inchiku κατά το κατέβασμα. Σε κάθε ύποπτο σταμάτημα πρέπει να καρφώσουμε αποφασιστικά αλλιώς πάει το πουλάκι! Πέταξε! Πολύ σημαντικό είναι επίσης να περιορίζουμε την δράση του Inchiku μας κοντά στο βυθό. Αυτό σημαίνει ότι συχνά θα πρέπει να απελευθερώνουμε το inchiku να πέσει και να ακουμπήσει σε αυτόν και φτού και από την αρχή, κάτι που αποδίδει μεν στα ψάρια αυτά αλλά «κοστίζει» ειδικά σε βεβαρημένους με πολλά παρατημένα εργαλεία τόπους.
Μετά το χτύπημα
Το ψάρι θα πάρει νευρικά φρένα καταφεύγοντας στο βυθό κοντά στην τραγάνα αλλά δεν θα προσπαθήσει να χωθεί κάπου ή να βραχώσει αν είναι κόκκινο. Το ενδεχόμενο όμως να διπλαρώσει κάποιο βράχο υπάρχει. Τα μαύρα από την άλλη θα τραβήξουν κατευθείαν μέσα στην τρύπα τους ή σε οποιαδήποτε σχισμή υπάρχει διαθέσιμη κοντά. Το καλάμι μας το κρατάμε πάντα τεντωμένο και ασκούμε συνέχεια τάση πάνω στο ψάρι, «τρομπάροντας» το σταδιακά και με σταθερή αντίσταση. Ο μηχανισμός είναι ρυθμισμένος να δίνει στο ψάρι με ζόρι μεν, στα όρια του εξοπλισμού και των κόμπων δε, όποτε αυτό αγριεύει και δεν χρειάζονται βιασύνες και υπερβολές.
Το ψάρι θα προσπαθήσει να καταφύγει δυο ή και τρεις φορές ειδικότερα αν είναι μεγάλο, στο βυθό αλλά μετά θα αρχίσει να κουράζεται και να οδηγείται προς την επιφάνεια. Το παραβολικό καλάμι θα αναλάβει να το φέρει κοντά μας με ασφάλεια ακόμα και αν έχει πιαστεί από τα χείλη. Ακόμα η ίδια η παραβολικότητα θα το εξουθενώσει και θα το φέρει κοντά μας εντελώς σκασμένο. Τα λεπτά εργαλεία εξυπηρετούν περισσότερους σκοπούς από ότι φανταζόμαστε και εκτός από αθλητικό χαρακτήρα, δίνουν και μια επιπλέον νότα αδρεναλίνης. Όπως και να έχει, το τεχνητό αυτό αξίζει μια ευκαιρία και προσπάθεια σε κάθε εξόρμηση, εφόσον όπως είπαμε πρόκειται για ένα δόλωμα που στηρίζεται σε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία δράσης και μπορεί να φέρει αποτέλεσμα εκεί που οι κοινοί πλάνοι αποτυγχάνουν.
