Για το λαβράκι δε το συζητάω.

Είναι παλιά καραβάνα και λάτρης του μοχιού διαπιστευμένος.

Ο μικρός - μικρός μοσχιουδάκος στο ρέμπελο, το κάνει το λαβράκι με τα κρεμμυδάκια.

Είναι παμπόνηρο ψάρι ο λάβρακας αλλά κι ο ψαράς είναι πιο πονηρός. Κεντάς το λολό να ξερνάει μελάνι κι εκεί στη θολούρα και στην ξελιγομάρα του όντας αποχυμένο το ψάρι, ανοίγει τη μπούκα και τον κάνει το μοσχιουδάκο μια χαψιά. Ιδίως κάτι βράδια κατάγιαλα που στρώνουνε οι μισινέζες όμορφα ο μοσχιός είναι ένα κι ένα. Κι ο λολός του επίσης δολωμένος μονάχος του στο εργαλείο το μονάγκιστρο, κάνει ζημιές.

Το λαβράκι τον γουστάρει το λολό όπως και νάχει, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Μα χταποδιού είναι, μα του μοσχιού ακόμα καλύτερα, ιδίως όταν είναι μικρός και βγάζει και μελάνι σιγά - σιγά πλανάροντας, είναι δόλωμα αλάθητο.