Το μυλοκόπι είναι ένα είδος ψαριού που αξίζει να στοχεύσουμε.

Η βασική αρχή της τεχνικής του surfcasting, στηρίζεται όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε στην «Ηράκλεια» δύναμη των κυμάτων. Η φυσιολογική εξουδετέρωση της ενέργειας τους, ερχόμενα προς την ακτή, οξυγονώνουν και εμπλουτίζουν την περιοχή με διάφορα ωφέλιμα συστατικά. Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό από μόνο του δεν είναι πάντα αρκετό για να καταφέρουμε να βάλουμε στο ψυγείο μας μερικά εκλεκτά ψάρια.

Δυστυχώς, το μόνο σίγουρο στις μέρες μας είναι ότι η υπεραλιεία και γενικά η κακή διαχείριση του ενάλιου πλούτου όλα αυτά τα χρόνια από κακούς επαγγελματίες, αλλά και ερασιτέχνες, έχει επηρεάσει σημαντικά τα ιχθυαποθέματα. Από την άλλη, η συγκεκριμένη εποχή, παραδοσιακά δεν είναι και από τις καλύτερες για την τεχνική του surfcasting. Τα είδη ψαριών που αναζητούμε ως επί το πλείστον, μπαίνουν σιγά-σιγά στην διαδικασία της αναπαραγωγής. Γι’ αυτό και τώρα την άνοιξη καταφεύγουν σε περισσότερο ασφαλές σημεία, περιορίζοντας σημαντικά τις άσκοπες και συχνές μετακινήσεις τους. Είναι δε αρκετά πιο νωχελικά και καχύποπτα από κάθε άλλη εποχή του χρόνου και δεν θα ρισκάρουν εύκολα την δικιά τους ζωή, αλλά και των απογόνων τους. Έτσι τα ψάρια μοιάζουν να εξαφανίζονται εντελώς αυτή την περίοδο από τις καθαρές και ανοχύρωτες αμμουδιές, με εξαίρεση ίσως κάποια λαβράκια που συχνά κυνηγάνε μικρόψαρα, στα πρώτα μέτρα από την ακτή.

Φιλεταρισμένη παλαμίδα έτοιμη να δολωθεί στο αγκίστρι μας.

Αλλαγή στρατηγικής

Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται πλέον για ένα δύσκολο και απαιτητικό τρόπο ψαρέματος που παρότι προδιαθέτει συχνά αναμετρήσεις με ψάρια μοναδικά, δεν είναι λίγες οι αποτυχημένες και εντελώς άκαρπες εξορμήσεις. Το καλό… μέσα στο γενικό κακό… είναι ότι παρόμοιες καταστάσεις βιώνουν και οι λάτρεις άλλων τεχνικών ψαρέματος, αυτή την αντικειμενικά δύσκολη εποχή. Παρότι όμως τα ψάρια τώρα γίνονται αρκετά δύστροπα, και δείχνουν να αδιαφορούν τελείως για τα δολώματα μας, είτε αυτά είναι τεχνητά είτε είναι φυσικά και ολοζώντανα, είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα ορμήσουν. Το δύσκολο λοιπόν είναι να εντοπίσουμε το που βρίσκονται τα ψάρια και κατ’ επέκταση το πού ακριβώς τρώνε μιας και οι συνήθειες τους φαίνεται να αλλάζουν ανάλογα με την εποχή και φυσικά τον τόπο.

Ας αναθεωρήσουμε για λίγο λοιπόν τις απόψεις και τα πιστεύω μας, εφαρμόζοντας τώρα την αγαπημένη μας τεχνική σε περισσότερο ποικίλους και ιδιαίτερους μορφολογικά τόπους. Δεν εννοώ φυσικά βυθούς με άγρια, κοφτερά βράχια και πελώριες σχισμές, αλλά ένα πιο ήπιο είδος βυθού που μπορεί να σκεπάζεται από άμμο, χαλίκια, αραιή βλάστηση, μικρές ποσειδωνίες και ιδανικά κάπου-κάπου καμιά ξέρα. Η συνεισφορά αυτών των στοιχείων στη συγκέντρωση ποικιλίας ψαριών είναι δεδομένη και φυσικά αναμενόμενη, αφού προσφέρει προστασία και μπόλικη τροφή. Έτσι λοιπόν, η συνύπαρξη δύο ή περισσότερων διαφορετικών τέτοιων στοιχείων στο βυθό, σε συνδυασμό με μια δυνατή φουρτούνα, αποδεικνύεται αρκετά επωφελής αυτή την εποχή.

Τα μεγάλα λαβράκια αυτή την εποχή θα τα βρούμε πολύ κοντά στην ακτογραμμή.

Καθορίζοντας στόχους

Εφόσον αποφασίσαμε να αποχωριστούμε για λίγο τις παραδεισένιες κατά τα άλλα αμμουδιές και έχουμε επικεντρωθεί πλέον σε παραλίες με μικτό βυθό, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε γρήγορα τα ιδανικότερα σημεία για να στείλουμε τις αρματωσιές μας. Αυτά τα σημεία, εκτός φυσικά από το πρώτο «σκάσιμο» του κύματος, μπορεί να είναι διάφορα σημεία παράλληλα με την ακτή, όπου η συσσώρευση άμμου και άλλων ιζηματογενών υλικών δημιουργεί στην επιφάνεια έναν ευδιάκριτο σωρό, πλούσιο σε τροφική ύλη, που έπειτα κατακάθεται αργά στον πυθμένα. Ακόμη, ιδανικά μπορεί να είναι τα σημεία περιμετρικά ενός βράχου που βρίσκεται εντός του βεληνεκούς μας. Η αποκόλληση για παράδειγμα πεταλίδων και κοχυλιών από την ορμή των κυμάτων που χτυπά με μανία, συ γκεντρώνει γύρω του ένα μεγάλο πλήθος ψαριών, προς λήψη τροφής. Κάποια από αυτά μπορούν σίγουρα να γίνουν δικά μας, αρκεί να εκμεταλλευτούμε και να αξιοποιήσουμε κατάλληλα τις δυνατότητες και τις επιλογές που μας δίνονται.

Σε τέτοιους ποικιλόμορφους τόπους, δεν περιμένουμε πλέον μόνο τα περαστικά ψάρια, αλλά και αυτά που κατοικούν, καραδοκούν ή προφυλάσσονται εκεί, έστω προσωρινά. Αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την αγαπημένη μας θολούρα, που προκαλεί η φουσκοθαλασσιά, δίνουν στα μεγάλα ψάρια και ειδικότερα στους θηρευτές την δυνατότητα να στήνουν ενέδρες, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούν στο θύμα τους αιφνιδιαστικά. Κάπου εκεί γύρω, όπως εύκολα καταλαβαίνουμε, θα πρέπει να βρίσκονται και οι αρματωσιές μας προκειμένου να καταφέρουμε να ξεγελάσουμε κάποιο από αυτά.

Ο γαύρος όπως και η σαρδέλα είναι δολώματα αρκετά αποδοτικά, ενισχύστε τα όμως με ελαστικό νήμα.

Επιλογή εξοπλισμού

Ο σωστή επιλογή του εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα καλάμια και τους μηχανισμούς μέχρι τις αρματωσιές και τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε, είναι καθοριστικής σημασίας. Έχοντας ως δεδομένο τον δυνατό κόντρα καιρό, μιας και αλλιώς δε θα μιλούσαμε για surfcasting, επιβάλλεται η χρήση αξιόπιστων και δυνατών εργαλείων. Τα σκληρά και μακριά καλάμια της τεχνικής, με τους χοντροκομμένους μηχανισμούς μεγάλης έλξης, είναι άκρως απαραίτητα. Τα μεγάλου βάρους εξειδικευμένα μολύβια, οι χοντρές πετονιές και τα αιχμηρά αγκίστρια είναι επίσης μονόδρομος για την επίτευξη του στόχου μας. Εκτός από τις καιρικές συνθήκες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, έχουμε και τα ενοχλητικά σκαλώματα που μας επιφυλάσσει δυστυχώς τις περισσότερες φορές ο «πολυμορφικός» τόπος.

Αποκρυπτογραφώντας βέβαια όσο το δυνατόν καλύτερα με τον γνωστό τρόπο της ρίψης και έπειτα του συρσίματος ενός σκέτου μολυβιού προς την ακτή, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε αυτές τις άτυχες στιγμές, σημαντικά. Υπάρχουν επίσης και κάποια άλλα μικρά μυστικά που είναι ικανά να εξαλείψουν τέτοιες επιζήμιες καταστάσεις. Ένα από αυτά είναι το ιδανικό στήσιμο της αρματωσιάς και η επιλογή των καταλληλότερων μολυβιών που θα τους «φορέσουμε» έπειτα από τις δοκιμές και τους ελέγχους που θα κάνουμε στο πεδίο δράσης. Πρέπει να γνωρίζουμε βέβαια ότι αντίθετα με τα μολύβια σε σχήμα πυραμίδας τα οποία ταιριάζουν απόλυτα στις αμμούδες, οι άγκυρες φαίνεται να είναι πολύ περισσότερο λειτουργικές, σε πολύπλοκους βυθούς και έντονες καιρικές συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι και μόνον στη σκέψη αυτού του εγχειρήματος, καταλαμβανόμαστε από τον πανικό και τον φόβο του μπλεξίματος και της απώλειας.

Οι σαργοί υπάρχουν ακόμη σε αφθονία, αρκεί να τους ανακαλύψουμε.

Όμως όσο περίεργο και εάν μας φαίνεται, τα ανακλινόμενα άγκιστρα που διαθέτει στο κάτω μέρος της η άγκυρα, κρατάνε την αρματωσιά σταθερή στα κύματα, ενώ περιορίζουν τα μόνιμα σκαλώματα και τις απώλειες. Λόγω του σχήματος και του μεγέθους που έχουν αυτά τα άγκιστρα, ακουμπούν πρώτα στο βυθό και ενώ γαντζώνονται καλά, με λίγη προσπάθεια όταν το θελήσουμε μπορούμε να τα «ξεκολλήσουμε». Για αυτόν ακριβώς τον λόγο και οι πετονιές που θα εφοδιάσουμε τους μηχανισμούς μας, σε αυτό το απαιτητικό ομολογουμένως ψάρεμα, απαιτείτε να έχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Από μέρους μας, απαιτείτε επίσης καλή γνώση και σωστή κρίση σε αυτή την επιλογή. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει φυσικά και όταν επιλέγουμε πετονιά για να δημιουργήσουμε το shockleader ή τις αρματωσιές μας. Το ζητούμενο και στις δύο περιπτώσεις είναι το υψηλό ποσοστό αντοχής στον κόμπο, το μεγάλο όριο θραύσης υπό τάση, όσο και η ανθεκτικότητα στα γδαρσίματα. Η διάμετρος τώρα όσον αφορά την πετονιά που προορίζουμε για μάνα, καλό είναι να μην πέφτει κάτω από τα 0.35χιλ. και για αυτή του shockleader όχι κάτω από 0.55χιλ..

 Για το τέλος άφησα την πετονιά που θα δέσουμε τα αγκίστρια μας, διότι εδώ οι απόψεις διίστανται. Είναι πολλοί αυτοί που αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τις γνωστές fluorocarbon, αόρατες πετονιές. Το σκεπτικό τους λέει ότι η ανακατωσούρα ούτος η αλλιώς δυσκολεύει τα ψάρια να δούνε τις πετονιές μας και ακόμη περισσότερο όταν το ψάρεμα γίνεται την νύχτα. Εν μέρει συμφωνώ, θεωρώ όμως ότι η αυξημένη σκληρότητα που διαθέτουν αυτές οι πετονιές τις κάνει πραγματικά ακαταμάχητες στα ντέματα και τα δόντια των ψαριών. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν μπερδεύονται με την ίδια ευκολία που μπερδεύονται οι απλές nylon στη φουρτούνα αφού χαρακτηρίζονται από μεγάλη ακαμψία.

Αρματωσιές και δολώματα Επιπλέον, εάν θέλουμε να καλύψουμε μια αρκετά μεγάλη απόσταση για να ρίξουμε το δόλωμα μας σε κάποιο πολύ μακρινό σημείο που εντοπίσαμε, καλό θα είναι η αρματωσιά μας να είναι σταθερή και να αποτελείτε από ένα μόνο αγκίστρι, με κοντό σχετικά παράμαλλο. Αν βέβαια θεωρείτε αναγκαίο και κρίνουμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα κατά πολύ μακρύτερο σε μήκος παράμαλλο λόγω της απουσίας έντονων ρευμάτων, θα χρειαστούμε σίγουρα την βοήθεια κάποιου είδους baitclip.

Αυτό το εξάρτημα ομολογουμένως δεν χρησιμοποιείτε και τόσο πολύ από τους ψαράδες στη χώρα μας. Ίσως βέβαια γιατί δεν έχουμε κατανοήσει όλοι μας πλήρως, την διπλή λειτουργία του συγκεκριμένου αξεσουάρ. Υπάρχουν παρ’ όλα αυτά αρκετά και διαφορετικά μεταξύ τους bait clips στην αγορά, που όλα τους όμως έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να πετύχουμε μακρινές βολές και ταυτόχρονα να προστατέψουν το δόλωμα από το ισχυρό σοκ που δέχεται κατά την βολή. Πέραν πάσης αμφιβολίας, οι δυναμικές βολές που πρέπει συνήθως να πραγματοποιούμε κόντρα στον λυσσαλέο άνεμο, καταστρέφουν σχεδόν ολοκληρωτικά το δόλωμα μας. Έτσι, αμέσως περιορίζουμε τις πιθανότητες που έχουμε να προσελκύσουμε κάποιο ψάρι κοντά στο αγκίστρι μας, λόγω της κακής εικόνας που θα έχει το δόλωμα μας εάν και εφόσον φυσικά καταφέρει να φτάσει τελικά στο βυθό.

Σταθερή αρματωσιά με ένα αγκίστρι και bait clip.

Δεν ξεχνάμε βέβαια και το ελαστικό νηματάκι, που σε αυτή την περίπτωση αποδεικνύεται θαυματουργό. Μερικές σφικτές σπείρες νήματος είναι σίγουρο ότι θα «ασφαλίσουν» το δόλωμα επάνω στο αγκίστρι μας αρκετά καλά. Για παράδειγμα οι φρέσκιες σαρδέλες, το φιλέτο κοτόπουλο και το καλαμάρι, που αποτελούν και βασικά δολώματα στο surfcasting, χρειάζονται οπωσδήποτε αυτή την ενίσχυση, για να είναι ακμαία και αποτελεσματικά. Μην ξεχνάμε ότι τα μεγάλα και σαρκώδη δολώματα είναι αρκετά ελκυστικά και προφανώς ότι το καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε στα ψάρια, αφού λιπαρότητα, μυρωδιά και μέγεθος, γίνονται εύκολα αντιληπτά ακόμη και μέσα στο θολό τοπίο. Υπομονή λοιπόν και επιμονή… άνοιξη είναι και θα περάσει.